Mój spory szacunek do autorki narodził się przez przeczytanie jej książek, które ukazują powieści Jane Austen w XXI wieku. Wtedy obiecałam sobie, że przeczytam wszystkie książki tej autorki, która po prostu świetnie radzi sobie z opisywaniem problemów młodzieży.



Na przykładzie Rushton widzimy, że wiek nie jest w niczym przeszkodą, autorka ma już wnuki, a jeszcze jest dyrektorką szkoły pisze książki. Większość historii Rosie jest oparta na wydarzeniach z życia jej nastoletnich znajomych.
Do książek pisarki wliczają się też te, które powstały na przekształceniu problemów opisanych przez słynną Jane Austen i przerobienie ich na XXI wiek.


Ta historia jest o szesnastoletniej Georgii.
Mama dziewczyny przechodzi załamanie nerwowe i jest umieszczona w szpitalu psychiatrycznym. Zaś nastolatka ma cały dom na głowie, naukę, wizyty u chorej, nie ma dobrego kontaktu z bratem, okłamuje przyjaciółkę, odsuwa się od znajomych, a ojca powoli zaczyna podejrzewać o romans.
Co gorsze boi się, że sama jest chora i choroba jej mamy jest dziedziczna.
Nic nie stoi na przeszkodzie do tego, aby Georgia całkowicie się zamknęła w sobie.
Do czasu. Do domu obok wprowadza się starsza pani, która bardzo chce poznać dziewczynę. Czy uratuje dziewczynę?
W większości historii o nastolatkach pojawia się jakiś chłopak. W tej tez go mamy. Przystojny Leo, zagaduje Georgię gdy ta jest z wizytą u mamy. Coś z tego będzie? Zobaczcie sami.
Czy dziewczyna, którą inni uważają za dziwaczkę i do tego ona sama uważa się za nienormalną, jest jednak taką samą istotą tak jak my wszyscy?

Czasami tak jest, że zostajemy sami. Niektórym to na rękę, inni rozpaczają.
Georgia zaś nie chce być sama. Jest osamotniona. Myśli, że jest chora tak jak jej mama.
Na szczęście w jej przypadku ludzie pokazują swoją dobrą stronę, starają się być przyjaźni, pomagają. Czasami warto zadać sobie pytanie co my byśmy w takiej sytuacji zrobili.
,,Powiedz, że nic mi nie jest" uświadamia nam, że świat nie jest tylko kolorowy. Jest czasami czarny, a innym razem w smutnych barwach, momentami w radosnych. Jednak każdego dnia inny i czymś nas zaskakuje. Tak jak zakończenie tej ksiązki


Inne recenzje na blogu:https://zapiskiisi.blogspot.com/

Mój spory szacunek do autorki narodził się przez przeczytanie jej książek, które ukazują powieści Jane Austen w XXI wieku. Wtedy obiecałam sobie, że przeczytam wszystkie książki tej autorki, która po prostu świetnie radzi sobie z opisywaniem problemów młodzieży.



Na przykładzie Rushton widzimy, że wiek nie jest w niczym przeszkodą, autorka ma już wnuki, a jeszcze jest...