Książkę przeczytałam dwa tygodnie temu i przez ten czas dalej myślę o tym jakie mam o niej wrażenia.

Po pierwsze trzeba wspomnieć, że zasługę przebrnięcia do końca książki obdarzam innego czytelnika, który dodał tutaj swoją opinię i napisał „że warto przebrnąć przez pierwszą część książki i później jest lepiej”. To jest prawda, pierwsza część jest pełna chaosu i złości – duże litery w zbyt dużej ilości są dla mnie denerwujące, na szczęście w dalszych częściach jest ich o wiele mniej i można się bardziej wczuć w historię.

Po drugie, mam trudności z określeniem tego jakie mam wrażenie do całej historii. Ponieważ przeczytałam tekst na końcu książki – opinia / streszczenie co w niej jest zawarte. I dodatkowo wiele jest tam zachwytu nad autorką i jej pomysłowością. Ja mam mieszane zdanie.
Dochodząc do mojej opinii. Rzeczywiście historia jest powieścią w której postacie są związane z działaniami politycznymi, silnymi charakterami oraz osobami, które gubią się we własnych racjach i środowisku. Pomysł jest rzeczywiście ciekawy. Ale trochę jest dla mnie zbytnio odrealniony od rzeczywistości, nie można chwalić za przedstawione poglądy polityczne żadnej ze stron, ponieważ one zmieniają się równie szybko jak życie bohaterów. Autorka wiele rzeczy bardzo spłyciła, nie wiem czy był to specjalny zabieg czy jedynie brak pomysłu na dalsze poprowadzenie historii. Cała książka ma potencjał, ale trochę można odnieść, że była pisana na kolanie, przez co bohaterzy oraz polityczne zmagania zostały doszczętnie spłycone.

Książkę przeczytałam, nie będę jej polecać. Opinie innych nastawiły mnie bardzo pozytywnie, a ostatecznie jestem rozczarowana.

Książkę przeczytałam dwa tygodnie temu i przez ten czas dalej myślę o tym jakie mam o niej wrażenia.

Po pierwsze trzeba wspomnieć, że zasługę przebrnięcia do końca książki obdarzam innego czytelnika, który dodał tutaj swoją opinię i napisał „że warto przebrnąć przez pierwszą część książki i później jest lepiej”. To jest prawda, pierwsza część jest pełna chaosu i złości –...

Wstęp prof. Balbusa sprawił, że oczekiwałam arcydzieła. Być może książka była nim w latach osiemdziesiątych. Jednak nieco się zdezaktualizowała, zwłaszcza jej część pierwsza (dla mnie czysta propaganda "nowej lewicy"). Kolejne odsłony tej "powieści" (nie jest czystą fikcją literacką - pojawiają się prawdziwi ludzie i organizacje, jak Baader, Meinhoff, Wałęsa, Jaruzelski, WZZ Solidarność, czerwone brygady oraz wydarzenia historyczne np. polskie strajki 1980 r., stan wojenny) politycznej dają potężny impuls do myślenia. Zwłaszcza idea RPI (Rewolucyjna Partia Inteligencji). Momentami męczył mnie styl tej prozy, jednak autorka jest najwyższych lotów erudytą, co w niej bardzo podziwiam. Zachęcam do przeczytania (nie zrażajcie się częścią pierwszą, dalej jest naprawdę ciekawie).

Wstęp prof. Balbusa sprawił, że oczekiwałam arcydzieła. Być może książka była nim w latach osiemdziesiątych. Jednak nieco się zdezaktualizowała, zwłaszcza jej część pierwsza (dla mnie czysta propaganda "nowej lewicy"). Kolejne odsłony tej "powieści" (nie jest czystą fikcją literacką - pojawiają się prawdziwi ludzie i organizacje, jak Baader, Meinhoff, Wałęsa, Jaruzelski,...

Nie przeczytałem całości. Nie mogłem strawić tych lewackich bredni, lewackich teorii. Końcówkę przekartkowałem, żeby wiedzieć jakie było zakończenie.

Nie przeczytałem całości. Nie mogłem strawić tych lewackich bredni, lewackich teorii. Końcówkę przekartkowałem, żeby wiedzieć jakie było zakończenie.