Eh... To jedna z tych pozycji, które pokazują jak bardzo z czasem zmienia się mój pogląd na różne sprawy.

Kiedyś uważałam ludzi, takich jak rodzice Leili za osoby wielce ograniczone z wypaczonym postrzeganiem świata. Potem nadal tak myślałam, ale już zaczęłam się nad tym zastanawiać. Teraz po prostu widzę w nich osoby ukształtowane odwieczną tradycją oraz wychowaniem.
"Musiałam być posłuszna" to dla mnie głównie opowieść o niezrozumieniu, smutku i samotności pomiędzy członkami, wbrew pozorom, kochającej się rodziny.
Bardzo mi było żal Leili, bo mimo iż teoretycznie w porównaniu z innymi tego typu historiami, Jej wydaje się być łagodna to dziewczyna znosi wszystko masakrycznie.
I nie jest rozhisteryzowana, w negatywnym tego słowa znaczeniu - taka jest matka Moussy.
Leila jest po prostu słaba psychicznie.
Moja Ciocia w pewnym momencie swojego życia popadła w podobny stan (wstrząsały mną opisy przeżyć Leili, bo widziałam podobne rzeczy na własne oczy) i dużo Ją kosztował powrót do zdrowia, pracy i życia w społeczeństwie. Teraz jest wspaniałą matką, kobietą, neurochirurgiem oraz przede wszystkim osobą, na którą patrzę z głębokim podziwem.

Moniko, zawsze będę Ci wdzięczna za tę książkę. Dziękuję :)

Eh... To jedna z tych pozycji, które pokazują jak bardzo z czasem zmienia się mój pogląd na różne sprawy.

Kiedyś uważałam ludzi, takich jak rodzice Leili za osoby wielce ograniczone z wypaczonym postrzeganiem świata. Potem nadal tak myślałam, ale już zaczęłam się nad tym zastanawiać. Teraz po prostu widzę w nich osoby ukształtowane odwieczną tradycją oraz wychowaniem....