Powiem Wam, że zgodzę się z tym, iż trudno wybrać pomiędzy przyjaźnią, a miłością, jeśli można mieć tylko jedną z nich. Sama tego nie doświadczyłam, ale domyślam się, co muszą czuć osoby, które są skazane na dokonanie takiego wyboru.
Richelle Mead wykazała się w tej sprawie niezłym sprytem. Rose musiała wybrać pomiędzy Dymitrem i ich wspólnej przyszłości, a ochroną Lissy, z którą łączy ją wieloletnia przyjaźń. Według mnie wybrała prawidłowo. Wkurzyłam się na to, co Dymitr z nią wyprawiał! Była dla niego trochę jak zabawka, o czym świadczy jeden z cytatów: "Nie robię tego, żeby cię przebudzić, Roza. Takie ukąszenie jest niegroźne.To tylko... zabawa."
To,co działo się w Rosji, jak Rose poznała rodzinę Dymitra, bardzo mi się spodobało, ale i tak nie przebiło sceny, w której dampirzyca myślała, że już po jej ukochanym. Gdy myślała, że go zabiła. A potem jeszcze ten list i sztylet... rewelacja. Uważam, że najlepsze było zakończenie i warto przejść dzielnie przez te nudniejsze strony, które (co mnie zdziwiło), pojawiły się, aby dotrzeć do najlepszych momentów. Pozdrawiam i życzę miłej lektury ;]

Powiem Wam, że zgodzę się z tym, iż trudno wybrać pomiędzy przyjaźnią, a miłością, jeśli można mieć tylko jedną z nich. Sama tego nie doświadczyłam, ale domyślam się, co muszą czuć osoby, które są skazane na dokonanie takiego wyboru.
Richelle Mead wykazała się w tej sprawie niezłym sprytem. Rose musiała wybrać pomiędzy Dymitrem i ich wspólnej przyszłości, a ochroną Lissy, z...