Książka słaba. Z bardzo chaotycznych opisów wywnioskowałam tyle, że w latach sześćdziesiątych lub siedemdziesiątych pewna nastolatka z Warszawy - Róża wyrusza gdzieś na drugi koniec Polski (obstawiam okolice Dąbrowy Tarnowskiej)- do ludzi, wobec których ich matka ma "wielki dług" (w domyśle - wdzięczności). Tam trochę się nudzi, ale oczywiście poznaje jakiegoś fagasa, więc jej uwaga zaczyna skupiać się na nim.
Najważniejszy jest jednak główny wątek - tajemnica matki Róży - Barbary. Nie zostało to powiedziane wprost, ale najprawdopodobniej była ona żydowskim dzieckiem, które musiało się ukrywać w czasie wojny. Ocalała dzięki obcym ludziom i ma wobec nich "wielki dług" (domyślam się, że wdzięczności).(Gdyby była polskim dzieckiem na pewno nie musiałaby się tułać i zmieniać kryjówki, tylko pracowałaby u bauera albo coś w tym stylu).
Jak nietrudno się domyślić, zarówno matka Róży, jak i rodzina, która uratowała jej życie są osobami, które wiele wycierpiały w czasie drugiej wojny światowej. Odbiło się to zwłaszcza na zdrowiu starszej pani - imienniczki Róży, chorującej na serce od wielu lat. Dla Róży - dziewczyny wychowanej w czasach pokoju zetknięcie się z trudną historią jej rodziny staje się szokiem. W międzyczasie poznaje ona kolejną tajemnicę starszego małżeństwa...
Szacunek dla autorki za podjęcie ważnego tematu, za pomysł... I to by było na tyle. Zbyt duża ilość chaotycznych opisów, ciągłe niedopowiedzenia, przeskakiwanie z czasów wojny do PRL i odwrotnie oraz dość naiwny sposób myślenia głównej bohaterki (serio - jak miałam 14 lat to byłam bardziej kumata) odrzucały mnie od tej książki. Niestety nie dałam rady doczytać jej do końca; wybierałam tylko co ciekawsze fragmenty.
Jest wiele powieści poświęconych tematowi drugiej wojny światowej - tutaj wydarzenie to ukazano jako traumę ludzi i zamierzchłą przeszłość, której lepiej nie odgrzebywać. Moim zdaniem lepiej jest rozmawiać o tym i wyleczyć tę traumę niż użerać się z nią do końca życia. Zdaję sobie jednak sprawę, że wtedy psychologia nie była tak rozwinięta jak obecnie, a dostęp do specjalistów był ograniczony (w dodatku korzystanie z ich pomocy niezbyt dobrze się kojarzyło). W związku z tym - ode mnie - słaba trója na szelkach.

Książka słaba. Z bardzo chaotycznych opisów wywnioskowałam tyle, że w latach sześćdziesiątych lub siedemdziesiątych pewna nastolatka z Warszawy - Róża wyrusza gdzieś na drugi koniec Polski (obstawiam okolice Dąbrowy Tarnowskiej)- do ludzi, wobec których ich matka ma "wielki dług" (w domyśle - wdzięczności). Tam trochę się nudzi, ale oczywiście poznaje jakiegoś fagasa, więc...