"Ever" przeczytałam dość szybko. Miła, krótka, lekka lektura, którą po prostu szybko się czytało. Zdanie o pierwszej części Nieśmiertelnych miałam pół na pół. Z drugą częścią zwlekałam dość długo. Jakoś nie naszła mnie ochota na czytanie drugiej części zaraz po "Ever". Dopiero gdy koleżanka wypożyczyła, a później nie miała czasu czytać ja się za nią wzięłam. Ile razy w paranormal romance autor/autorka decyduje by główny bohater odszedł lub/i pojawił się tak zwany trójką miłosny? Tutaj mamy tylko jedną z tych dwóch propozycji, których proponują nam autorzy/autorki.

"Wiem, że jedyny wybór, jaki teraz mam, to patrzeć w przyszłość - i na tym powinnam się skoncentrować."

Ever po wydarzeniach z pierwszej części jest pewna, że w końcu odnalazła szczęście przy boku Damena. Jednak jej szczęście nie trwa długo. Po kilku dniach od rozpoczęcia "Błękitnej godziny" chłopak Ever zaczyna ją zapominać, źle wygląda, staje się śmiertelnikiem. O dziwo ta nagła choroba pojawia się zaraz po przybyciu nowego ucznia. Ever nie wie co ma robić. Czy problemy Damena wywołane są pojawieniem nowego ucznia? Czy może dziewczyna jest przewrażliwiona? Jednak wiadomo, że czas Damena jako nieśmiertelnika się skraca. Wszystko się zmienia gdy dziewczyna ma możliwość cofnięcia się w czasie i zmienienia biegu wydarzeń. Czy uratuje rodzine tym samym tracą nieśmiertelność, zdolności i Damena?
„Każdy ma swoje przeznaczenie; jedyne co musi zrobić, to za nim podążać i je zaakceptować , bez względu na to, dokąd prowadzi."

Ever, którą naprawdę można było bardzo polubić za jej charakter, osobowość w tej części mieniła się diametralnie. Stała się dziewczyną idąca na ślepo, która wogule nie myśli. Najbardziej oczywiste fakty stawały się wielką tajemnicą. Uważam, że autorka bardzo na minus zmieniła główną bohaterkę, która większości sytuacji wkurza czytelnika.
Damen też się zmienił. Oczywiście było to planowane biorąc pod uwagę fabułę książki. Jednak to nie był ten sam chłopak, którego poznajemy w pierwszej części Nieśmiertelnych.

„Pewnie teraz powinnam wiedzieć wystarczająco dużo o stracie bliskich, by zdać sobie sprawę, że nie można przestać za kimś tęsknić - można tylko nauczyć się żyć z tą wielką, niekończącą się pustką w sercu."

Jakoś nie wyobrażałam sobie tej części inaczej jeśli chodzi o fabułę. Jednak miałam jakąś nikłą iskierkę nadziei, że może autorki zaskoczy mnie jakimś zwrotem akcji, niezwykłym opisem miejsc itp. Jedynie od czasu do czasu były jakieś ciekawe opisy lub bardziej niezwykłe zwroty akcji, które mogły na chwilę zaciekawić czytelnika.

Styl pisania autorki był taki sam jak w pierwszej części. Jedynie co to akcja była dość monotonna i czasami dłużyła się w nie skończoność. Kolejny z minusów książki.
Plusy to powinie, każdy znaleźć samodzielnie. Według mnie największe plusy to opis Summerlandu, niektóre zwroty akcji.

„Bez względu na wszystko dostałam wielką szansę, które zdarza się tylko raz.”

Książkę powinni przeczytać Ci, którzy przeczytali "Ever" pomimo, że jest taka sobie. Nie można powiedzieć, że nie ma żadnych plusów. Znajdzie się je, w niektórych momentach książki.
[http://niezapomniany-czas-czyli-o-ksiazkach.blogspot.com/2013/04/bekitna-godzina.html]

"Ever" przeczytałam dość szybko. Miła, krótka, lekka lektura, którą po prostu szybko się czytało. Zdanie o pierwszej części Nieśmiertelnych miałam pół na pół. Z drugą częścią zwlekałam dość długo. Jakoś nie naszła mnie ochota na czytanie drugiej części zaraz po "Ever". Dopiero gdy koleżanka wypożyczyła, a później nie miała czasu czytać ja się za nią wzięłam. Ile razy w...