„Pamiętnik Cathy” to bardzo ciekawie wydana powieść. Zrobiono wszystko, by książka przypominała prawdziwy pamiętnik i by można było poczuć się, jakbyśmy trzymali w swoich rękach coś realnego. Porysowane strony, drobne, odręczne notatki, swobodny styl wypowiedzi bohaterki, a nawet plastikowa koperta ze starymi listami, aktami urodzeń, a nawet zdjęciami. I może gdyby treść była zapisana pismem odręcznym, to dałabym się nabrać.

Cathy jest siedemnastoletnią dziewczyną, której dwa miesiące temu zmarł ojciec i została sama z matką, która pracuje na nocne zmiany w szpitalu, a kiedy wraca o świcie robi sobie codziennie szklaneczkę dżinu z tonikiem, bo inaczej nie zaśnie. Cathy jest buntowniczką, do szkoły praktycznie nie chodzi, zrywa się z lekcji, oceny ma takie, że lepiej nie mówić, ale za to pięknie rysuje, chce być artystką i ma „dobre Oko”. Poznajemy ją w momencie, kiedy jest tuż po zerwaniu ze swoim chłopakiem, Victorem. Victor jest niezwykle tajemniczy, starszy od niej, a ona naprawdę nie rozumie, czemu z nią zerwał. Z początku jest tylko „szaloną eks dziewczyną”, ale wkrótce odkrywa tajemnice, które prowadzą do takich pomysłów jak to, że Victor jest handlarzem narkotyków, a może sam je produkuje? Prawda jest zupełnie inna, o czym Cathy się wkrótce przekonuje.

Książkę dobrze się czyta. Jest napisana lekkim językiem, swobodnym, ale nie infantylnym. Powiedziałabym nawet, że jak na swój wiek, Cathy często sprawia wrażenie aż nazbyt dojrzałej, choć to zależy kiedy. Gdzieś od połowy miałam wrażenie, że czytam (tak, czytam) amerykańsko-chiński film fantastyczny dla młodzieży. Wszędzie Chińczycy, sceptycyzm Cathy, mitologia Chińska, intryga kryminalna i tak dalej. Mogliby na podstawie tego nakręcić film i nawet nie trzeba by było nic w scenariuszu pomijać.

Książka raczej tylko dla młodzieży, choć jak ktoś ma ochotę, to proszę bardzo. Taka przyjemna lektura na dwa wieczory. Mało wymagająca, bo jedyne, czego ode mnie wymagała, to przestawienie się ze stylu „dorosłych” książek na taką pisaną dla nastolatków.

„Pamiętnik Cathy” to bardzo ciekawie wydana powieść. Zrobiono wszystko, by książka przypominała prawdziwy pamiętnik i by można było poczuć się, jakbyśmy trzymali w swoich rękach coś realnego. Porysowane strony, drobne, odręczne notatki, swobodny styl wypowiedzi bohaterki, a nawet plastikowa koperta ze starymi listami, aktami urodzeń, a nawet zdjęciami. I może gdyby treść...