Wszystko- okładka i opis, zachęcają do przeczytania ,,Numerów”.
Gdy masz książkę w rękach, dosłownie kusi cię żeby choć na chwile do niej zajrzeć. Bo kto oprze się psychologicznemu thrillerowi dla nastolatków?

Przygodę Jem, rozpoczynamy gdy dziewczyna poznaje, jak się później okazuje jej przyszłego chłopaka, Pająka. Już wtedy dostrzegłam, że nie jest to zbytnio ambitnie napisana książka.
Zraziłam się tym początkiem, jednak moja wrodzona ciekawość nie pozwoliła mi przerwać lektury. Drugie co rzuca się w oczy to bluźnierstwa i wszelkiego rodzaju wulgaryzmy. Brzydkie słowa występowały dość często, co raczej na papierze brzydko wygląda. Tym też nie dałam się zrazić i brnęłam dalej w nieznane.

Najwyraźniej ludzie mnie nie rozumieją. Nie rozumieją, że trzeba mi trochę przestrzeni. Ciągle mi mówią, co mam robić. Uważają, że zasady i plany na przyszłość, czyste ręce i porządne maniery wszystko naprawią. Niczego nie chwytają.

Historia wydaje się ciekawym materiałem na książkę. Jednak autorce nie udało się z tego stworzyć spójnej całości, lecz książka nie jest w moim odczuci klęską literatury. Rachel Ward w swojej powieści, poruszyła wiele ciężkich spraw, z którymi niektórzy ludzie spotykają się na co dzień. Bohaterowie to zwykli ludzie, jak to niektórzy, niekiedy mówią ,,ludzie z niższych sfer”. Może i tak, ale Jem jest przykładem na to, że z pozoru zwykli ludzie mogą posiadać niezwykły dar.


Książka jest miłym odskokiem od naszego cukierkowego świata. Mimo że dopatrzyłam się wielu minusów to przygodę przeżytą z bohaterami książki zapamiętam na dłużej. Czyta się ją szybko i całkiem miło.

Moja ocena to 6/10.


Tytuł: Numery. Czas uciekać
Autor: Rachel Ward
Wydawca: Wilga
Ilość stron: 316
Cena: 27.99zł

Wszystko- okładka i opis, zachęcają do przeczytania ,,Numerów”.
Gdy masz książkę w rękach, dosłownie kusi cię żeby choć na chwile do niej zajrzeć. Bo kto oprze się psychologicznemu thrillerowi dla nastolatków?

Przygodę Jem, rozpoczynamy gdy dziewczyna poznaje, jak się później okazuje jej przyszłego chłopaka, Pająka. Już wtedy dostrzegłam, że nie jest to zbytnio ambitnie...