Skończywszy czytać "Zmierzch" od razu sięgnęłam po jego kontynuację, która leżała na moim biurku od dłuższego czasu. Akcja książki wciągnęła mnie od samego początku. Pani Meyer, wręcz zachwyciła mnie tą powieścią. W porównaniu do poprzedniej części przeszła z jednej skrajności w drugą - z lukrowanej powieści o idealnej miłości wampira do człowieka do pełnej bólu i niepewności historii dziewczyny próbującej się podnieść po stracie ukochanej osoby. I ta druga skrajność bardzo mi przypadła do gustu. Być może jest to niezbyt zrozumiałe dla niektórych, ale wersja zrozpaczonej Belli, słyszącej głosy Edwarda, za każdym razem, gdy próbuje zrobić coś głupiego, bardzo przypadła mi się spodobała. Do tego książka jest napisana tak wciągającym językiem, że nie można się od niej oderwać. Dałabym jej 9 gwiazdek na 10, ale to, w jaki sposób Bella traktowała ojca, który tak się o nią martwił, musiało obniżyć moją ocenę. Charlie jest najbardziej ciepłą i troskliwą postacią z całej książki i mimo świadomości, że ta historia jest całkowicie zmyślona, jest mi go niezmiernie żal.

Skończywszy czytać "Zmierzch" od razu sięgnęłam po jego kontynuację, która leżała na moim biurku od dłuższego czasu. Akcja książki wciągnęła mnie od samego początku. Pani Meyer, wręcz zachwyciła mnie tą powieścią. W porównaniu do poprzedniej części przeszła z jednej skrajności w drugą - z lukrowanej powieści o idealnej miłości wampira do człowieka do pełnej bólu i...