Jedna z tych "paradoksalnych" książek - czyta się właściwie bez wysiłku, a jednocześnie nie ma się wrażenia, że to tylko rozrywka i literatura dla ... mniej wyrobionego czytelnika.

Carsten Jansen zabiera nas na wycieczkę do swego rodzinnego miasteczka. Jest to więc książka po trosze osobista, a takie jak wiadomo są najlepsze. Autor doskonale zna opisywany teren, łączą go z nim silne więzi emocjonalne. A skoro on nie jest obojętny, to i czytelnik taki pozostać nie może.

Marstal, bo o nim mowa, leży w Danii i jest portem. Portem i miastem żeglarzy i żaglowców. Historia (w książce, bo w rzeczywistości miejscowość jest oczywiście o wiele starsza) zaczyna się w 1848 w momencie wybuchu wojny. Potem, przez następne sto lat towarzyszymy marstalczykom i poznajemy dzieje i tajemnice tej niewielkiej, ale bardzo ciekawej społeczności.
Co jeszcze? Aha, narracja. Świetny, po prostu świetny zabieg, o którym trzeba wspomnieć.
Narrator jest czasami zbiorowy i jest nim ogół lub część mieszkańców. Najczęściej losy miasteczka przedstawiane są z perspektywy chłopców tworzących "bandy". A jak wiadomo, nikt nie wie więcej o tym co jest grane, niż dzieciaki, które całymi dniami włóczą się po ulicach. No może nieco lepiej poinformowane są starsze panie wysiadujące w oknach. Ale one z kolei nie miewają tak ciekawych przygód.

Leci to mniej więcej tak:

"My staliśmy po drugiej stronie Kirkestraede. Nasza gromada stale się powiększała. Mieliśmy ochotę głośno wiwatować, ale wiedzieliśmy, że nie byłoby to mądre. Zerkając na siebie i chichocząc, szeptem mówiliśmy więc wierszyk o Nielsie, który ma pokazać czułki".

Ale to nie wszystko. Ponieważ nie całą akcja rozgrywa się w Marstal - bohaterami są żeglarze, a ci jak wiadomo żeglują i wtedy ich sąsiedzi i dzieci ich sąsiadów nie mogą być świadkami wydarzeń w czasie rejsu, część "wysiłku" przejmuje narrator pierwszoosobowy. Najczęściej jest nim Albert Madsen. A ten to dopiero miał klawe życie. Oddanie mu głosu było naprawdę dobrym posunięciem.

Sprytne? Sprytne. I daje niesamowity efekt, szczególnie w połączeniu z wspomnianymi wcześniej:
a) talentem i zaangażowaniem autora;
b) ciekawymi wątkami, którymi książka "nadziana jak dobra kasza skwarkami";
Tak niesamowity, że na pewno spodoba się zarówno prawdziwym wilkom morskim jak i wszystkim szczurom lądowym, Odyseuszem, Penelopom, piratom i marynarzom JKM. Nosz po prostu wszystkim, niezależnie od tego czy morze widzieli na żywo, czy na obrazku.

P.S. Obrazek na obwolucie też bardzo ładny.

Jedna z tych "paradoksalnych" książek - czyta się właściwie bez wysiłku, a jednocześnie nie ma się wrażenia, że to tylko rozrywka i literatura dla ... mniej wyrobionego czytelnika.

Carsten Jansen zabiera nas na wycieczkę do swego rodzinnego miasteczka. Jest to więc książka po trosze osobista, a takie jak wiadomo są najlepsze. Autor doskonale zna opisywany teren, łączą go z...