Marine jest mieszkanką Montrealu tuż po 30-stce. Razem ze swoim współlokatorem Jeffem, byłym chłopakiem Laurentem i ekscentrycznym homoseksualistą Julienem tworzą bardzo zgraną i zżytą ze sobą paczkę przyjaciół.
Sącząc niezliczone ilości wina i kolorowych koktajli, każde z nich (świadomie lub nie) poszukuje prawdziwej miłości na całe życie- jednocześnie wciąż ponosząc kolejne, matrymonialne porażki.

Jeff co jakiś czas zalicza łatwe (i w jego opinii-bezproblemowe) dziewczyny na jedną noc. Laurent nie wie, jak wyjaśnić swojej obecnej dziewczynie –Carol –niechęć do posiadania dzieci. Julien stara się odzyskać zaufanie Mathiasa, wobec którego dopuścił się zdrady. Marine wierzy natomiast w wielką, wierną miłość aż do grobowej deski- choć, jak dotąd, nie spotkała mężczyzny, który na równi z nią podzielałby ten pogląd.

Czy matka Marine ma racje, mówiąc, że nigdy nie spotka ona Tego Jedynego, spędzając swój cały, wolny czas w towarzystwie facetów? A może problem tkwi gdzie indziej...?
Czy Marine przestanie być w końcu starą panną? Co wspólnego mają z tym tajskie prostytutki?
Czy Mathias wybaczy zdradę Julienowi? A Carol zaakceptuje bezdzietność z wyboru Laurenta?
Czy któraś z Marie- cośtam zostanie z Jeffem na dłużej?

W czym tkwi sekret znalezienia miłości na całe życie?

,,Gin z tonikiem i ogórkiem” to zdecydowanie zbyt rozwleczony i okropnie nudny stek bzdur na temat związków. Nie jest możliwy do zaakceptowania nawet jako odmóżdżający przerywnik pomiędzy ambitniejszymi lekturami. Przeczytałam go tylko dlatego, że mam w zwyczaju kończyć wszystkie, rozpoczęte przez siebie książki.

Stanowczo odradzam czytanie - strata czasu.

Marine jest mieszkanką Montrealu tuż po 30-stce. Razem ze swoim współlokatorem Jeffem, byłym chłopakiem Laurentem i ekscentrycznym homoseksualistą Julienem tworzą bardzo zgraną i zżytą ze sobą paczkę przyjaciół.
Sącząc niezliczone ilości wina i kolorowych koktajli, każde z nich (świadomie lub nie) poszukuje prawdziwej miłości na całe życie- jednocześnie wciąż ponosząc...

Sam zamysł nie jest zły, nawet chciałam próbować przez nią przebrnąć, ale jednak się nie dało. Bohaterka ma zagmatwane życie uczuciowe, w którym i ona się pogubiła i ja jako czytelnik. Byłoby to może i zabawne, ale niestety napisane jest kiepsko. Nie jest więc to ani książka dla dorosłych, ani pasjonująca powieść. Nie polecam

Sam zamysł nie jest zły, nawet chciałam próbować przez nią przebrnąć, ale jednak się nie dało. Bohaterka ma zagmatwane życie uczuciowe, w którym i ona się pogubiła i ja jako czytelnik. Byłoby to może i zabawne, ale niestety napisane jest kiepsko. Nie jest więc to ani książka dla dorosłych, ani pasjonująca powieść. Nie polecam

"Gin z tonikiem i ogórkiem" - do powieści Rafaele Germain przyciągnął mnie właśnie dość intrygujący, wydawałoby się, tytuł. Okładkowy blurb również zapowiadał lekką, łatwą i przyjemną historię. Niestety....

Już nie pamiętam żeby lektura jednej książki zabrała mi tyle czasu. Męczyłam się przy jej czytaniu niezmiernie, ale uparłam się aby dobrnąć do końca i udało mi się. Tylko nie jestem pewna czy potrzebnie...

Historia traktuje o czwórce dobrych, zgranych przyjaciół, którzy po prostu żyć bez siebie nie mogą. Marine i jej trzech kupli dawno przekroczyli trzydziestkę, ale nadal są mocno niedojrzali i beztroscy, do życia podchodzą bardzo lekko. Niemalże codzienne spotkania w barze i topienie smutków w alkoholu to jest ich sposób na życie. Liczne romanse, niezdecydowanie i roztargnienie towarzyszy im na co dzień. I w sumie nie byłoby w tym nic złego, gdyby bohaterowie nie byli tacy prymitywni. Zastanawiałam się jak to możliwe, że ludzie żyjący w taki sposób od ponad dziesięciu lat, nie popadli jeszcze w alkoholizm - oni nie pijają kawy, czy herbaty, za to ciągle raczą się winem, drinkami i koktajlami. Musze przyznać, że najwięcej mojej sympatii zyskał Julien - czterdziestoletni homoseksualista, który miał sporo dystansu do siebie i momentami bywał zabawny. A poza tym...

Miało być śmiesznie i z humorem, a wyszło tak naprawdę byle jak. Ta lektura nie była dla mnie ani lekka, ani łatwa, ani przyjemna. To zupełnie nie moje klimaty. Jestem pewna, że szybciej o niej zapomnę, niż udało mi się przebrnąć przez te czterysta kilkadziesiąt stron.

"Gin z tonikiem i ogórkiem" - do powieści Rafaele Germain przyciągnął mnie właśnie dość intrygujący, wydawałoby się, tytuł. Okładkowy blurb również zapowiadał lekką, łatwą i przyjemną historię. Niestety....

Już nie pamiętam żeby lektura jednej książki zabrała mi tyle czasu. Męczyłam się przy jej czytaniu niezmiernie, ale uparłam się aby dobrnąć do końca i udało mi się....

Główną bohaterką jest Marine, która mimo wielu przeżytych mniejszych czy większych miłostek ciągle czeka na prawdziwą miłość tak jak i jej trzej przyjaciele.Jeden z nich to były narzeczony, drugi jest współlokatorem a trzeci gejem. Spotykają się często w barze gdzie toczą rozmowy na tematy dotyczące ich rozterek życiowych.
Nie wiem czy to tłumaczenie takie,czy ja tak odbieram. Marine jest opisywana jakby ciągle miała z 20 lat(a jest po 30-stce) A może to jej matka tak ją traktuje? Ma roztrzepaną siostrę i brata,o którym dowiadujemy się niewiele(a szkoda)W każdym razie książkę da się polubić, jednak szału nie ma.

Główną bohaterką jest Marine, która mimo wielu przeżytych mniejszych czy większych miłostek ciągle czeka na prawdziwą miłość tak jak i jej trzej przyjaciele.Jeden z nich to były narzeczony, drugi jest współlokatorem a trzeci gejem. Spotykają się często w barze gdzie toczą rozmowy na tematy dotyczące ich rozterek życiowych.
Nie wiem czy to tłumaczenie takie,czy ja tak...

Przyjemnie się czyta, jest to jednak typowa książka o romansach o problemach samotnej kobiety po trzydziestce. Podobało mi się że zamiast grona najlepszych przyjaciółek główna bohaterka przyjaźni się z trzema mężczyznami, którzy pełnią tę rolę. Nieprzeciętny Julien również ubarwił opowieść. Mimo lekkiego charakteru książki znajdziemy tu też momenty poważniejsze i bliskie wielu ludziom jak np. choroba ojca rodziny. Całość sprawia pozytywne wrażenie, jednak nie wyróżnia się bardzo na tle innych powieści o tej tematyce.

Przyjemnie się czyta, jest to jednak typowa książka o romansach o problemach samotnej kobiety po trzydziestce. Podobało mi się że zamiast grona najlepszych przyjaciółek główna bohaterka przyjaźni się z trzema mężczyznami, którzy pełnią tę rolę. Nieprzeciętny Julien również ubarwił opowieść. Mimo lekkiego charakteru książki znajdziemy tu też momenty poważniejsze i bliskie...

Denerwowały mnie zdania i słówka angielskie co chwila wtrącane w wypowiedzi bohaterów i duża ilość alkoholu. Myślałam, że na końcu Marine będzie z Jeffem a nie Gabrielem... Julien był śmieszny a matka Marine denerwująca :/

Denerwowały mnie zdania i słówka angielskie co chwila wtrącane w wypowiedzi bohaterów i duża ilość alkoholu. Myślałam, że na końcu Marine będzie z Jeffem a nie Gabrielem... Julien był śmieszny a matka Marine denerwująca :/

Nie wiem na co liczyłam ale nie przypadła mi do gustu, styl pisania nie dla mnie, nadmiar alkoholu, sporo komicznych sytuacji i problemów sercowych niby dorosłych a nazbyt niedojrzałych przyjaciół. Dla młodych czytelników może i być fajna.

Nie wiem na co liczyłam ale nie przypadła mi do gustu, styl pisania nie dla mnie, nadmiar alkoholu, sporo komicznych sytuacji i problemów sercowych niby dorosłych a nazbyt niedojrzałych przyjaciół. Dla młodych czytelników może i być fajna.

Koszmarna nuda.. nie dałam rady doczytać do konca..

Koszmarna nuda.. nie dałam rady doczytać do konca..

http://lubimyczytac.pl/#

http://lubimyczytac.pl/#

Czytałam dawno, ale bardzo pozytywnie ją wspominam. Posiada kilka momentów które rozbawiły mnie do łez. Chętnie jeszcze raz po nią sięgnę.

Czytałam dawno, ale bardzo pozytywnie ją wspominam. Posiada kilka momentów które rozbawiły mnie do łez. Chętnie jeszcze raz po nią sięgnę.