Tak więc przeczytałam tą trzecią z 3 najsłynniejszych antyutopii (mam na myśli oczywiście 'Rok 1984' i 'Nowy wspaniały świat'). Co ciekawe ten właśnie utwór był prawdopodobnie prototypem dla pozostałych dwóch, bo powstał najwcześniej. Jeśli chodzi o wizję przyszłego świata jest ona bardzo ciekawa i, jak na antyutopię przystało, dosyć niepokojąca. Opisuje ona ludzi (a właściwie - numery - jak nazywa ich narrator), którzy żyją na terytorium Państwa Jedynego ograniczonego Murem. Ich codzienne czynności takie jak śniadanie, praca, czas wolny, a nawet miłość, macierzyństwo, przyjaźń, są ściśle określone i ograniczone przez tzw. Dekalog Godzinowy. Jednak mieszkańcom to wcale nie przeszkadza - bohater - matematyk, pracujący na rzecz Państwa wywyższa i gloryfikuje wszystko co z nim (z Państwem) związane. Próbuje wyperswadować nam, czytelnikom, takie teorie, jak na przykład, idąc za przykładem biblijnego Edenu, to, że wolność jest zaprzeczeniem szczęścia. Można się też natknąć na wiele innych niepokojących teorii.
Jedyne, co może irytować to język, bo jest naprawdę bardzo specyficzny. Im dalej, tym bardziej narrator pląta się w swoich wypowiedziach, nie dopowiada, jego myśli są chaotyczne, co jest oczywiście celowym zabiegiem, ale może irytować.
Zakończenie jest oczywiście przygnębiające. Myślę, że warto przeczytać.

Tak więc przeczytałam tą trzecią z 3 najsłynniejszych antyutopii (mam na myśli oczywiście 'Rok 1984' i 'Nowy wspaniały świat'). Co ciekawe ten właśnie utwór był prawdopodobnie prototypem dla pozostałych dwóch, bo powstał najwcześniej. Jeśli chodzi o wizję przyszłego świata jest ona bardzo ciekawa i, jak na antyutopię przystało, dosyć niepokojąca. Opisuje ona ludzi (a...