Nie zliczę ile razy w życiu, przeczytałam tę powieść. To jedna z moich powieści ulubionych, wśród ulubionych, i moim zdaniem – jest to arcydzieło powieści historycznej.

Autor wybrał moment historii Francji, stworzył bohaterów fikcyjnych, ale odpowiadających realiom epoki oraz zanurzył w przygodach, uczuciach i związkach z bohaterami historycznymi. Podziwiam Dumasa za jego kunszt, język, styl. Podziwiam go za każdego z bohaterów fikcyjnych – zwłaszcza tytułową trójkę muszkieterów oraz bohatera głównego. Podziwiam go za stworzenie jednej z najwspanialszych femme fatale w literaturze. Podziwiam go za każdą postać historyczną, zwłaszcza kardynała Richelieu, króla Ludwika XIII, a nawet księcia Buckingham:). Cenię nawet każde rozminięcie się z prawdą historyczną, bo zawsze, służyło to jakiemuś celowi:)

Ale najważniejsze jest to, że w tej powieści, gdzie akcja goni akcję, a jedna przygoda, w tempie błyskawicznym, ustępuje kolejnej, gdzie mamy do czynienia z pojedynkami, pościgami, spiskami, wreszcie wojną – autor nie zatracił wątku głównego – czyli uniwersalnej i czarującej opowieści o PRZYJAŹNI. Myślę, że ta powieść, to jeden z najwspanialszych hymnów o przyjaźni, w ogóle.

PS. Nieważne, ile razy czytałam tę powieść, dosłownie, za każdym razem – ten moment, kiedy Atos, opowiada D’Artagnan’owi o swojej przeszłości – porusza mnie najbardziej!

Nie zliczę ile razy w życiu, przeczytałam tę powieść. To jedna z moich powieści ulubionych, wśród ulubionych, i moim zdaniem – jest to arcydzieło powieści historycznej.

Autor wybrał moment historii Francji, stworzył bohaterów fikcyjnych, ale odpowiadających realiom epoki oraz zanurzył w przygodach, uczuciach i związkach z bohaterami historycznymi. Podziwiam Dumasa za jego...