"Kłamczucha" to druga książka z serii "Jeżycjada" należącej do jednej z najczęściej czytanych przez nastolatki. Mimo, iż akcja powieści to czasy PRL, to humor bohaterów jest ponadczasowy. W poprzedniej części o tytule "Szósta klepka" poznaliśmy rodzinę Żaków, Cesię, Danusię, Hajduka i Pawełka.
W tej części to Paweł odgrywa główną rolę męską, wszystko przez jedno spotkanie z Anielą Kowalik i zapewnienia o szczerym oddaniu. Chłopak wyjeżdża do domu, a Aniela robi wszystko, żeby zacząć naukę w szkole średniej w jego mieście. Młoda dziewczyna jest wychowywana tylko przez ojca, który nie umie jednak znaleźć wspólnego języka z córką, przez co posuwa się ona do wielu kłamstw. Tak naprawdę szkoła poligraficzna w Poznaniu nie jest szczytem marzeń Anieli, ale jest to szkoła, która znajduje się najbliżej ukochanego Pawełka. Bohaterka uzbrojona w parę kaloszy udaje się do Mamertów: Mamerta, Tosi i dwóch przesympatycznych Mamerciątek i opowiada im o "trudnej sytuacji": musi opiekować się dzieckiem swojego ojca i jego młodej żony, jej życie to same niepowodzenia. Mamertowie, jako ludzie o złotych sercach postanawiają ją przygarnąć. Dzięki kolejnemu kłamstwu Kowalikówna dostaje pokój u pewnej starszej pani, sąsiadki Tosi. Pewnego dnia Tomcio i Romcia postanawiają zrobić biznes życia i otwierają małą wypożyczalnię zabawek w piaskownicy. Okazuje się, że jedną z niedoszłych klientek jest córka szefowej Tosi. Dla kobiety oznacza to problemy w pracy, więc Aniela postanawia interweniować. Pod przebraniem Frani - "służącej" Mamertów udaje się do szefowej. Nieoczekiwanie spotyka tam swojego ukochanego, a jego matka proponuje jej pracę. Od tej pory Aniela/Frania musi rozpocząć podwójną grę..
Muszę przyznać, że nie zapałałam do głównej bohaterki zbytnią sympatią. Aniela bardzo często mijała się z prawdą, okłamywała ludzi bardzo jej życzliwych. Rodzina Mamerta składała się z przesympatycznych, wrażliwych i dobrych ludzi. Tomcio i Romcia to bardzo pomysłowe istotki, z wielkim talentem do pakowania się w tarapaty. Są przy tym rozbrajająco szczere, potrafią przyznać się do winy, są też bardzo sobie oddane. Dodatkowo są autorami ponadczasowych tekstów, np. "jedna babcia drugiej babci napluła do kapci" :).
Powieść jest napisana w bardzo podobnym stylu jak "Szósta klepka". Dobre, spokojne małżeństwo, młoda, zagubiona dziewczyna i kilkuletnie, ale bardzo inteligentne dzieciaki, młodzieńcza miłość w tle. Ogólnie kilka z książek należących do Jeżycjady ma podobny schemat, ale i tak cała seria ma w sobie to "coś", co zachęca do przeczytania kolejnej książki, mimo jakiś drobnych wpadek.
W powieściach Musierowicz występują tematy typowo młodzieżowe, ale myślę, że może po nie sięgnąć także ktoś dorosły. Bijące z kart powieści ciepło i optymizm sprawiają, że można je czytać po kilka razy i nigdy się nam nie znudzą.
Bardzo miło było sobie tę książkę przypomnieć, ale niestety jest gorsza od pierwszej części. Moja niechęć do bohaterki chyba przeważyła sprawę, ale mimo to było kilka scen, które mnie szczerze rozbawiły. Odebrałam ją trochę inaczej niż kilka lat temu, ale nie zniechęci mnie to do sięgnięcia po kolejną część :)

"Kłamczucha" to druga książka z serii "Jeżycjada" należącej do jednej z najczęściej czytanych przez nastolatki. Mimo, iż akcja powieści to czasy PRL, to humor bohaterów jest ponadczasowy. W poprzedniej części o tytule "Szósta klepka" poznaliśmy rodzinę Żaków, Cesię, Danusię, Hajduka i Pawełka.
W tej części to Paweł odgrywa główną rolę męską, wszystko przez jedno spotkanie z...