„Kłamczucha „ była moją pierwszą książką z serii Jeżycjady. Na pewno nie byłaby moja ulubioną, gdyby nie fakt, że została przeczytana jako pierwsza co przykro mi stwierdzić zepchnęło ją na sam szczyt. Z łatwością mogłabym wymienić te, które mi się najbardziej podobały, „kwiat kalafiora” , „ Ida sierpniowa”, „ córka Robrojka”, „Tygrys i Róża”, „Nutria i Nerwus”... stop. Już za wiele.;) a mogłabym wymieniać więcej! Jednak „ kłamczucha” zapadła mi najbardziej w pamięci. Dlatego przy niej piszę opinię, choć mam na myśli całą Jeżycjadę, a nie tylko tę konkretną książkę. Jeżycjada to głównie rodzina Borejków ( znajduje się ona w każdej książce, choć nie zawsze główny bohater jest z nią spokrewniony) Zdecydowanie jest to cudowna, wspaniała, niezwykła rodzina, zwariowany dom zasypany książkami , mówienie po łacinie, wieczni goście, rodzinne kłótnie, bardzo mądrzy, sprawiedliwi i inteligentni rodzice<3<3<3 ohh, to wszystko jest wspaniałe i sprawia, że czyta się z niecierpliwością. Książki te są napisane ze świetnym humorem, a najlepsze jest to, że można do niej wrócić, kiedy się tylko chce i zawsze będzie się wspaniale czytało. Na przykład siostra mojej koleżanki, studiuje, ale przyjechała do rodziny na wakacje, nie zapomnę tego, jak już mamy z koleżanką wyjść, gdy jej siostra wybiega na bosaka i krzyczy Iza, Iza! weź mi wypożycz Jeżycjadę, bo dawno jej nie czytałam a mam straszną ochotę! Potem, gdy widziałam, jak jej wzrok przesuwa się po literkach, i to jak raz po raz wybucha śmiechem, bezcenne! Jechali wtedy rodzinnie daleko za granice, jej młodsza siostra wzięła na drogę „millenium”, a ona starą, dobrą, kochaną Jeżycjadę!

„Kłamczucha „ była moją pierwszą książką z serii Jeżycjady. Na pewno nie byłaby moja ulubioną, gdyby nie fakt, że została przeczytana jako pierwsza co przykro mi stwierdzić zepchnęło ją na sam szczyt. Z łatwością mogłabym wymienić te, które mi się najbardziej podobały, „kwiat kalafiora” , „ Ida sierpniowa”, „ córka Robrojka”, „Tygrys i Róża”, „Nutria i Nerwus”... stop....