Ktoś przede mną napisał: czytadło do zapomnienia. Niestety, podpisuję się pod tą opinią.

Należy przyznać, że Autorka ma jak najlepsze chęci i widoczne jest, że chce wprowadzić Czytelnika w realia czasów, o których, przynajmniej takie jest moje wrażenie, wie dużo. I wszystko byłoby super, gdyby nie to, że nawet najlepsza wiedza nie zastąpi warsztatu pisarskiego.

Wszystko w tej książce jest, moim zdaniem, powierzchowne i połowiczne. Zarówno na poziomie historycznym jak i fabularnym. Całość jest sklecona byle jak. Trochę historii, trochę dramatu, trochę duchów, taki patchwork, jednakże jakość szycia, powiem szczerze, marna.

Muszę nadmienić, że pierwszy dysonans poznawczy pojawił się u mnie, gdy okazało się, że główna bohaterka, to dziewczę z wioski w środku nikąd, urodzone około roku 1332, edukacja poziom zero, jednak jej wiedza i głębia przemyśleń, w wieku lat około 20tu, są na poziomie jej dzisiejszej równolatki. Przepraszam, ale mało to możliwe. Rozumiem jednak, że trzeba było stworzyć bohatera, który mówi do odbiorcy w miarę do rzeczy i klarownie o sprawach i czasach mu współczesnych. Stąd te uproszczenia zapewne.

Rzecz się dzieje w Anglii, trochę na wsi, trochę w jakichś zamkach, które bohaterka podczas swej wędrówki odwiedza, ale głównie w Londynie. Ciekawe realia historyczne, i owszem, mamy jakieś, ale nie za wiele, jak już jakieś perełki na temat życia codziennego się pojawią, to zaraz, bardzo przepraszam za kolokwializm, jakieś niedorzeczne bzdety z życia głównej bohaterki je psują. Dodatkowo dziwne objawienia, duchy panie, cudne rozwiązania sytuacji nierozwiązywalnych, te sprawy. A, i jeszcze wychowywanie dzieci bezstresowo, na sposób skandynawski. No, powiem od razu, przy tych fragmentach padłam, zaś łzy leciały mi gęsto po plecach.

Ale od razu mówię – w drugiej części jest jeszcze gorzej. Tam to dopiero idiotyzm za idiotyzmem galopuje dziarsko.

Nie odradzam, ale też nie polecam.

Ktoś przede mną napisał: czytadło do zapomnienia. Niestety, podpisuję się pod tą opinią.

Należy przyznać, że Autorka ma jak najlepsze chęci i widoczne jest, że chce wprowadzić Czytelnika w realia czasów, o których, przynajmniej takie jest moje wrażenie, wie dużo. I wszystko byłoby super, gdyby nie to, że nawet najlepsza wiedza nie zastąpi warsztatu pisarskiego....

Po raz pierwszy czytałam tę powieść będąc młodą, zakochaną dziewczyną, która wierzyła, że miłość zdolna jest odmienić życie i świat. Teraz przeczytałam ją kolejny raz i patrzę na historię Małgorzaty z Ashbury bez tamtych różowych okularów. Cóż widzę? Ano, że nie jest to powieść wybitna, ani nawet dobra. Przede wszystkim jest bardzo nierówna. Świetny początek, nudny środek i dopiero zakończenie budzi w czytelniku więcej emocji.
Bohaterowie są ciekawi, szczególnie brat Grzegorz, zaślepiony rzekomą miłością do Boga i żyjący w strachu przed własnym ojcem, którego oczekiwań nie spełnia w najmniejszym stopniu. Jego dyskusje z Małgorzatą na temat kobiet są zabawne i trochę przerażające, ale czuć, że iskrzy na linii ich poglądów. Małgorzata jest do bólu wyidealizowana, tak słodka, mądra, cudowna żona, kochanka, matka, gospodyni, no bałam się że miejsca nie starczy autorce na wyliczanie jej zalet. Owszem musiała pocierpieć, bo inaczej byłaby nie do wytrzymania, ale w zamian zaraz dostała boską moc leczenia i bogatego męża, więc rachunek wyszedł na zero. Najbardziej polubiłam brata Malachiasza, przepadam za takimi łotrzykami i Hildę, która zakochała się jak nastolatka, choć szykowała się na tamten świat.
Ogromnym plusem jest historyczna wiedza autorki, co pozwoliło jej wykreować barwnie średniowieczną Anglię, szczególnie jeśli chodzi o opisy życia codziennego. Gorzej z charakterystyką drugoplanowych postaci, która jest zero jedynkowa, wszyscy bogacze są źli, duchowni jeszcze gorsi, dobrzy ludzie zdarzają się albo wśród biedoty, albo wśród tych którzy podróżowali po świecie, widocznie dobro gromadzi się poza granicami Anglii.
Nie roszczę sobie, broń Boże, prawa do miana historyka, ale to co pamiętam z lekcji historii, każe mi szczerze wątpić, że ktoś pokroju Małgorzaty mógł zaistnieć w średniowiecznych realiach. To bohaterka, która raczej przynależy do gatunku tych mocno fantastycznych, które mogą egzystować tylko w granicach wyobraźni czytelnika.
Powieść jest nieźle napisana, czyta się ją bardzo przyjemnie, ale trzeba mocno przymykać oczy na niektóre fabularne rozwiązania. Czy sięgnę po ciąg dalszy? Pewnie tak, bo jestem z tych czytelników, którzy lubią sobie zadawać ból, choć w przypadku tej książki nie był on aż tak dotkliwy.

Po raz pierwszy czytałam tę powieść będąc młodą, zakochaną dziewczyną, która wierzyła, że miłość zdolna jest odmienić życie i świat. Teraz przeczytałam ją kolejny raz i patrzę na historię Małgorzaty z Ashbury bez tamtych różowych okularów. Cóż widzę? Ano, że nie jest to powieść wybitna, ani nawet dobra. Przede wszystkim jest bardzo nierówna. Świetny początek, nudny środek i...

Małgorzata to jedna z moich ulubionych bohaterek literackich. Ma mnóstwo zalet, ale ma też wady. Jest "produktem" (nie lubię tego określenia, brzmi podobnie podle jak "kapitał ludzki" albo jeszcze paskudniejsze "zasoby ludzkie")swojej epoki a jednak rozumiem ją i podziwiam za umiejętność przystosowania.
Czasy, w których żyje są trudne a pozycja przeciętnej kobiety - żadna. Małgorzacie nie bez trudu udaje się ułożyć sobie życie wg własnych pragnień. Z goryczą myślę, że bez owego "daru" jej życie wyglądałoby dużo gorzej.
A Grzegorza-Gilberta nie polubiłam.

Małgorzata to jedna z moich ulubionych bohaterek literackich. Ma mnóstwo zalet, ale ma też wady. Jest "produktem" (nie lubię tego określenia, brzmi podobnie podle jak "kapitał ludzki" albo jeszcze paskudniejsze "zasoby ludzkie")swojej epoki a jednak rozumiem ją i podziwiam za umiejętność przystosowania.
Czasy, w których żyje są trudne a pozycja przeciętnej kobiety - żadna....

Przeczytałam tę książkę kilka razy jako: historię życia i dokonań niezwykłej kobiety (choć fikcyjnej),niezależnej, silnej i niezwykle inteligentnej; jako panoramę życia ludzi w czternastowiecznej Anglii oraz jako... historię poniekąd miłosną. Jest przede wszystkim opowieścią o dążeniu do spełnienia marzeń, o sile i determinacji oraz o...miłości rodzącej się między młodą wdową i diakonem - nauczycielem. Polecam wszystkim...feministkom :) zmienia spojrzenie na pewne sprawy.

Przeczytałam tę książkę kilka razy jako: historię życia i dokonań niezwykłej kobiety (choć fikcyjnej),niezależnej, silnej i niezwykle inteligentnej; jako panoramę życia ludzi w czternastowiecznej Anglii oraz jako... historię poniekąd miłosną. Jest przede wszystkim opowieścią o dążeniu do spełnienia marzeń, o sile i determinacji oraz o...miłości rodzącej się między młodą...

"Księga Małgorzaty" zaczyna się w Anglii, akcja rozgrywa się w XIV wieku. Ukazuje życie młodej Małgorzaty, mądrej, prostej kobiety o inteligentnym umyśle i o wielkim sercu.Główna bohaterką jest niezwykła, inteligentna, która nie zdaje sobie z tego sprawy o niesamowitych umiejętnościach i darze uzdrawiana akuszerka.Każe swoje bratu Grzegorzowi spisać swoje ostatnie dzieje życia.Bohaterka Małgorzata to ciekawa, pozytywna postać jak dla mnie, a brat jej Grzegorz to bardzo uparty, zuchwały nie polubiłam go ani trochę.
"Księga Małgorzaty" to powieść historyczna bardzo barwna, wspaniała zaskakująca po prostu urzekająca, jestem wielbicielką takich romansów dziejących się w czasach Średniowiecznych. A tą książkę z ogromnym zainteresowaniem czytałam, wniosła bardzo dużo dla mnie ta powieść wciągająca, bardzo dobra to lektura.

"Księga Małgorzaty" zaczyna się w Anglii, akcja rozgrywa się w XIV wieku. Ukazuje życie młodej Małgorzaty, mądrej, prostej kobiety o inteligentnym umyśle i o wielkim sercu.Główna bohaterką jest niezwykła, inteligentna, która nie zdaje sobie z tego sprawy o niesamowitych umiejętnościach i darze uzdrawiana akuszerka.Każe swoje bratu Grzegorzowi spisać swoje ostatnie dzieje...

Kupiłam na jakimś targu, bo potrzebowałam "poczytajki" na plażę. Wchłonęłam się strasznie. Świetnie oddana epoka i wspaniale zarysowana postać. Prawie nie przypłaciłam udarem słonecznym, ale opłaciło soę :)

Kupiłam na jakimś targu, bo potrzebowałam "poczytajki" na plażę. Wchłonęłam się strasznie. Świetnie oddana epoka i wspaniale zarysowana postać. Prawie nie przypłaciłam udarem słonecznym, ale opłaciło soę :)

Piękna cała trylogia. Barwne postacie z którymi się zżyłam. Wciągająca fabuła. Polecam. Szczegolnie silnym kobietom!

Piękna cała trylogia. Barwne postacie z którymi się zżyłam. Wciągająca fabuła. Polecam. Szczegolnie silnym kobietom!

Czytadło bez polotu

Czytadło bez polotu

Dziwna powieść, momentami barwna, natchniona, momentami beznadziejna. Jakby ją pisało kilka osób.

Dziwna powieść, momentami barwna, natchniona, momentami beznadziejna. Jakby ją pisało kilka osób.

Bardzo nierówna, ale muszę przyznać że czyta się fajnie. Poniżej 8, powyżej 7. Bo mężczyźni też czasami muszą odpocząć od "literatury twardzieli". I to jest właśnie taki odpoczynek :). Polecam.

Bardzo nierówna, ale muszę przyznać że czyta się fajnie. Poniżej 8, powyżej 7. Bo mężczyźni też czasami muszą odpocząć od "literatury twardzieli". I to jest właśnie taki odpoczynek :). Polecam.