Ten tom można podzielić na dwie części: Pierwsza to dokończenie spotkania na górze demonów z poprzedniego wolumin oraz właściwa fabuła, gdzie piątka członków rodu udaje się do Trondelag, ale o tym potem.
Okazuje się, że Rune to tak naprawdę alrauna, która towarzyszyła Ludziom Lodu od samego początku. Najpierw mamy Jego "origin story" a potem sam Rune opowiada jak trafił w ręce Tengela Złego i jak oraz dlaczego nasz złoczyńca udał się w niebezpieczną drogę, żeby napić się wody zła itd. Te fragmenty dobrze się czyta, bo właściwie to nic innego jak tom "Góra Demonów". Potem była mowa o tym co dobrze znamy czy jak Rune/alrauna trafiała do poszczególnych członków rodu. Ot taki flashback. Potem mieliśmy chaotyczną część z demonami o końskich głowach, co akurat było niepotrzebne. Później dowiedzieliśmy się, że ta piątka o której będzie mowa w dalszej części to: Nataniel, Tova, Marco, Ellen i Gabriel. Wtedy właściwie zaczyna się fabuła tomu. Nasi bohaterowie udają się do zapomnianej doliny, gdzie Tengel Zły zakopał naczynie z wodą zła co trzeba unicestwić. Pogoń opryszków Tengela za Natanielem i resztą była nudna, ale relacja między nim a Marco była ciekawa. Pojawiają się nowi bohaterowie, ale nie ma czasu na przedstawienie ich charakteru itd, gdyż trzeba skupić się na treści tomu. Trochę ciężko mi się to czytało, ale przyznaję, że końcówka wbija w fotel i dla niej należy sięgnąć po tę powieść, bo to chyba najlepszy cliffhanger z całej serii.

Ten tom można podzielić na dwie części: Pierwsza to dokończenie spotkania na górze demonów z poprzedniego wolumin oraz właściwa fabuła, gdzie piątka członków rodu udaje się do Trondelag, ale o tym potem.
Okazuje się, że Rune to tak naprawdę alrauna, która towarzyszyła Ludziom Lodu od samego początku. Najpierw mamy Jego "origin story" a potem sam Rune opowiada jak trafił w...