,,Demon nocy” jest chronologicznie trzydziestym trzecim tomem Sagi o Ludziach Lodu, ale jego fabuła nie zaczyna się bezpośrednio po wydarzeniach z ,,Głodu”, ale przenosi nas w przeszłość, do dzieciństwa Vanji, wnuczki Sagi.

Tengel Zły szykuje się do ostatecznej rozprawy z Ludźmi Lodu. W tym celu podporządkowuje sobie demony nocy i zmusza ich władczynię, Lilith, by urodziła syna, którego zadaniem ma zostać szpiegowanie i nawiedzanie Ludzi Lodu. Żaden człowiek nie może go widzieć, z jednym wyjątkiem – Vanji Lind, wnuczki samego Lucyfera. Jedenastoletnia Vanja nie boi się demona, zajmuje się nim, traktuje jak przyjaciela i nazywa Tamlinem. Kiedy Tamlin dojrzewa, a Vanja staje się piękną dziewczyną, ich znajomość wkracza na zakazane tory…

Cóż to był za emocjonujący tom! Akcja wciąga i porywa od samego początku, kiedy Tengel Zły spotyka Lilith, by potem napięcie coraz bardziej wrastało. ,,Demon nocy” łączy wątek miłosny z fantastyką. Coraz lepiej poznajemy świat demonów powiązanych po części z Ludźmi Lodu oraz samego Tengela Złego. Jednak to miłość głównych bohaterów najbardziej przykuła moją uwagę. To kolejny już w tej serii wątek pięknej i bestii, przy tym Tamlin bestią jest nie tylko z wyglądu, ale i z charakteru – przez długi czas gardzi dobrocią i miłością Vanji, próbuje zniszczyć Ludzi Lodu, nie jest zdolny do współczucia czy czułości. Mimo to Vanja obdarza go miłością, a napięcie między nimi jest bardzo wyczuwalne. Vanja kocha Tamlina tak mocno, że jest w stanie zaakceptować fakt, że on nie jest zdolny do miłości, ale i w tym demonie budzą się bardziej ludzkie uczucia. Sama Vanja też jest dużym plusem tego tomu – chociaż nie jest ani wybraną ani dotkniętą z Ludzi Lodu, ma w sobie wiele siły i odwagi i potrafi zmierzyć się nawet z najgroźniejszymi mocami. Nie potrzebuje magii, by się wykazać, jest w tym podobna do Silje, Liv czy Cecylii.

,,Demon nocy” nie stanie się jednak moim ukochanym tomem Sagi o Ludziach Lodu z jednego prostego powodu – przez dłuższy czas brakowało mi pokazania bardziej duchowej, a nie tylko fizycznej więzi między Tamlinem a Vanją. Demon nocy długo nie był zdolny do miłości, ale jednak liczyłam na ukazanie ich relacji z innej strony niż łóżkowej. Sceny erotyczne mi nie przeszkadzały, były nawet ciekawe i dość ładnie opisane, ale przez ich duże nagromadzenie i skupienie tylko na tej stronie miłości bohaterów, chwilami miałam wrażenie, że czytam erotyk. Jednak ostatnie rozdziały mi to wynagrodziły.

Przez jakiś czas czułam lekkie znużenie tą Sagą, ale ostatnie tomy naprawdę trzymają poziom. Z niecierpliwością będę oczekiwać dalszych losów Ludzi Lodu.

,, Ale czy naprawdę własnej śmierci człowiek obawia się najbardziej? Czy nie mocniej przeraża utrata bliskich?”

,,Demon nocy” jest chronologicznie trzydziestym trzecim tomem Sagi o Ludziach Lodu, ale jego fabuła nie zaczyna się bezpośrednio po wydarzeniach z ,,Głodu”, ale przenosi nas w przeszłość, do dzieciństwa Vanji, wnuczki Sagi.

Tengel Zły szykuje się do ostatecznej rozprawy z Ludźmi Lodu. W tym celu podporządkowuje sobie demony nocy i zmusza ich władczynię, Lilith, by urodziła...