Dawno nie czytałam tak smutnej książki... No w końcu dramat, rzekłby ktoś :) Tak, bez wątpienia jest to dramat wszystkich głównych bohaterów: Hjalmara, Giny, Jadwini (! - bezsprzecznie największa ofiara, niewinna ofiara) a nawet Gregersa. Tego ostatniego również bym tu umieściła, mimo jego słów: "Jeśli tak, to rad jestem z mego przeznaczenia. [...] Być trzynastym przy stole." Dla mnie Gregers jest ofiarą własnych ideałów, która niestety nie ma racji bytu we współczesnym świecie. Jednocześnie jest on właśnie takim złym "omenem", "zwiastunem pechu", który prowadzi do tragedii innych ludzi (sam nic przy tym nie tracąc). Może to, co teraz napiszę, będzie trochę na wyrost, ale problematyka tego dramatu skojarzyła mi się z "Królem Edypem" Sofoklesa -> kierowanie się ku prawdzie, życie w prawdzie, która prowadzi nas ku klęsce, czy pozostanie w kłamstwie, dzięki któremu przeżyjemy, ale które nadal pozostanie niemoralne. Dramat zdecydowanie wart przemyślenia. Polecam.

Dawno nie czytałam tak smutnej książki... No w końcu dramat, rzekłby ktoś :) Tak, bez wątpienia jest to dramat wszystkich głównych bohaterów: Hjalmara, Giny, Jadwini (! - bezsprzecznie największa ofiara, niewinna ofiara) a nawet Gregersa. Tego ostatniego również bym tu umieściła, mimo jego słów: "Jeśli tak, to rad jestem z mego przeznaczenia. [...] Być trzynastym przy...