Ciężko mi ocenić tak bogaty zbiór myśli Plath, świadectwo jej istnienia i funkcjonowania w kilku gwiazdkach, więc się powstrzymam - mogę za to stwierdzić, że ogromnie ciężko rozstać mi się z tymi dziennikami. Zżyłam się z nimi na tyle, że czuję się jakbym musiała zostawić drogą przyjaciółkę. Cudowne wydanie.

Ciężko mi ocenić tak bogaty zbiór myśli Plath, świadectwo jej istnienia i funkcjonowania w kilku gwiazdkach, więc się powstrzymam - mogę za to stwierdzić, że ogromnie ciężko rozstać mi się z tymi dziennikami. Zżyłam się z nimi na tyle, że czuję się jakbym musiała zostawić drogą przyjaciółkę. Cudowne wydanie.

Opowieść, do której chcę wracać. Po inspirację, po empatię, po pociechę, po nostalgię i przestrogę. Sylvia Plath to postać wielkiej wrażliwości, splatająca ze sobą zmysły i doznania. Dziennik obejmuje lata 1950-1962, czasem zdarzają się dłuższe przerwy w pisaniu, zaczyna się w wakacje przed collegem, potem są studia, rola żony, podróże, trudne finansowo życie zawodowego pisarza i macierzyństwo. Na przestrzeni lat widać pewną degradację Sylvii, zmienia się nie tylko jej życie, lecz także styl pisania czy spostrzeżenia. Z pozoru to normalne dla nas wszystkich zjawisko, przecież każdy dojrzewa i przechodzi przez różne etapy. Czytając te dzienniki dostrzegamy jednak, jak nieszczęśliwe wydarzenia wpłynęły szczególnie na płodność literacką pisarki. Talent przyćmiony, wygasający, desperackie próby powrotu do ostrości umysłu sprzed lat. Sylvia jako dusza niezależna i Sylvia jako żona, kobieta, na którą społeczeństwo narzuca coś, czego nie chce.
- Weronika z Sopoteki

Opowieść, do której chcę wracać. Po inspirację, po empatię, po pociechę, po nostalgię i przestrogę. Sylvia Plath to postać wielkiej wrażliwości, splatająca ze sobą zmysły i doznania. Dziennik obejmuje lata 1950-1962, czasem zdarzają się dłuższe przerwy w pisaniu, zaczyna się w wakacje przed collegem, potem są studia, rola żony, podróże, trudne finansowo życie zawodowego...

Zbiór jednych z najcudowniejszych dzienników jakie w życiu czytałam, na pewno jeszcze do nich kiedyś wrócę

Zbiór jednych z najcudowniejszych dzienników jakie w życiu czytałam, na pewno jeszcze do nich kiedyś wrócę

Nie wiem na ile ocenianie cudzych wspomnień, przeżyć i prywatnych opisów ma sens. Jest jednak coś niesamowitego w tak głębokim, wnikliwym przekazie pisemnym własnego życia. Czuję się, jakby Sylvia otworzyła przed czytającym swoją głowę, duszę. Miała niezwykły dar do zamykania ulotnych myśli w formie słów.

Nie wiem na ile ocenianie cudzych wspomnień, przeżyć i prywatnych opisów ma sens. Jest jednak coś niesamowitego w tak głębokim, wnikliwym przekazie pisemnym własnego życia. Czuję się, jakby Sylvia otworzyła przed czytającym swoją głowę, duszę. Miała niezwykły dar do zamykania ulotnych myśli w formie słów.

w cudowny sposób intymna; to takie piękne, subtelne doświadczenie - zanurzyć się w czyjejś wrażliwości; absolutnie wspaniała

w cudowny sposób intymna; to takie piękne, subtelne doświadczenie - zanurzyć się w czyjejś wrażliwości; absolutnie wspaniała

Książka ta jest zbiorem dzienników poetki Sylvii Plath, będącym zapisem ostatnich dwunastu lat jej życia. Są to te istniejące dzienniki, gdyż - jak wiadomo - część z nich prawdopodobnie została zniszczona przez męża Sylvii - Teda Hughesa.

Zbiór obejmuje następujące dzienniki:

- lipiec 1950 - lipiec 1953,
- 22 listopada 1955 - 18 kwietnia 1956
- 15 lipca 1956
- 22 lipca 1956 - 26 sierpnia 1956
- 3 stycznia 1957 - 11 marca 1957
- 15 lipca 1957 - 14 października 1957
- 28 sierpnia 1957 - 14 października 1958
- 12 grudnia 1958 - 15 listopada 1959

Każdy z powyższych jest kolejną częścią (dłuższą, bądź krótszą sekcją, podzieloną na kolejne dni). Książkę wieńczy piętnaście dodatków obejmujących różne lata od 1950 do 1962 roku. W wydaniu tym zawarto skany dzienników pisanych oryginalnie ręką Plath, fotografie poetki i jej rodziny, a także rysunki, które pojawiły się w oryginalnych dziennikach.

Sylvia Plath w swoich dziennikach z dużą dbałością o szczegóły, starannie i wnikliwie opisała otaczającą ją rzeczywistość. To nie tylko zapis jej codzienności, to także filozoficzne dywagacje i obserwacje dotyczące społeczeństwa, jej znajomych z kręgu poetyckiego, towarzyszących jej licznych emocji. To zapis tego jak postrzegała życie, śmierć, samotność, swoje małżeństwo. Wreszcie - zapis jej frustracji, które stopniowo, z każdym kolejnym rokiem pogłębiały jej depresję, co w końcu doprowadziło do tragedii.

Jej zapiski można czytać na kilka sposobów. Albo jednym ciągiem "od deski do deski", albo chronologicznie "skacząc" to między treścią właściwą dzienników, to do dodatków, które zaczynają się od strony 607 (taki sposób ja wybrałam),albo wyrywkowo, nie trzymając się zupełnie chronologii, co jest najbardziej zasadne po zapoznaniu się z dziennikami przynajmniej jeden raz.

Nie jest łatwo ocenić czyjeś dzienniki, czy pamiętniki. Cudze zapiski - tworzone właściwie nie dla nas, czytelników, lecz prywatnie - czy to wo formie wspomnień, czy listów ciężko się ocenia i najlepiej byłoby nie wystawiać jej żadnych ocen. Ja staram się jednak zawsze ocenić książkę w ramach "od do". Według mnie "Dzienniki 105-1962" zasługują na miano dobrych, czyta się je dobrze pod kątem stylu użytego przez Autorkę - pomijam fakt, iż paradoksalnie nie są łatwą lekturą przez wzgląd na poruszane niekiedy tematy. Aczkolwiek biorąc pod uwagę ich wartość merytoryczną, patrząc na to jak wiele możemy z nich wyłuskać informacji nie tylko o samej Sylvii Plath ale też p czasach, w których żyła; a także informacji o osobowości Autorki, jej charakterze, postrzeganiu świata, egzystencji z uwagi na to jak dużą kopalnią cytatów i wartościowych przemyśleń są jej zapiski podwyższam ocenę do miana bardzo dobrej.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2022/01/dzienniki-1950-1962.html

Książka ta jest zbiorem dzienników poetki Sylvii Plath, będącym zapisem ostatnich dwunastu lat jej życia. Są to te istniejące dzienniki, gdyż - jak wiadomo - część z nich prawdopodobnie została zniszczona przez męża Sylvii - Teda Hughesa.

Zbiór obejmuje następujące dzienniki:

- lipiec 1950 - lipiec 1953,
- 22 listopada 1955 - 18 kwietnia 1956
- 15 lipca 1956
- 22 lipca...

Moje odkrycie roku 2021. Nie sądziłam, że te dzienniki tak ze mną zarezonują. Cudowna, intymna lektura.

Moje odkrycie roku 2021. Nie sądziłam, że te dzienniki tak ze mną zarezonują. Cudowna, intymna lektura.

Dzienniki pełne przenikliwych opisów, w których Plath ukazuje niezwykłą, malarską wręcz, wrażliwość na kolory i faktury. Pierwsza część koncentruje się na zmartwieniu Plath z powodu braku odpowiedniego kandydata na męża. Druga część to przede wszystkim trauma związana z brakiem zainteresowania wydawców dziełami Plath.

Dzienniki pełne przenikliwych opisów, w których Plath ukazuje niezwykłą, malarską wręcz, wrażliwość na kolory i faktury. Pierwsza część koncentruje się na zmartwieniu Plath z powodu braku odpowiedniego kandydata na męża. Druga część to przede wszystkim trauma związana z brakiem zainteresowania wydawców dziełami Plath.

Ponadprzeciętna wrażliwość - to pierwsze skojarzenie po przeczytaniu tej książki. Ta wrażliwość jest darem i przekleństwem. Darem, bo Sylvia Plath maluje przed oczami czytelników świat wypełniony kolorami, nastrojowymi pejzażami, swoimi przemyśleniami na temat książek, ludzi i świata, przekleństwem, bo wrażliwa duszą musi jakoś żyć w tej rzeczywistości pełnej okrucieństwa, lęku o przetrwanie i ciągłego zmagania się ze swoją skomplikowaną psychiką. Wymagała dużo od ludzi, ale przede wszystkim od siebie. Była perfekcjonistką, skupioną na ciągłym doskonaleniu swoich umiejętności pisarskich. Ta książka jest lustrem, w którym mogą znaleźć swoje odbicie wszyscy ci, którzy są wrażliwi i tak jak Plath szukają swojej życiowej drogi.

Ponadprzeciętna wrażliwość - to pierwsze skojarzenie po przeczytaniu tej książki. Ta wrażliwość jest darem i przekleństwem. Darem, bo Sylvia Plath maluje przed oczami czytelników świat wypełniony kolorami, nastrojowymi pejzażami, swoimi przemyśleniami na temat książek, ludzi i świata, przekleństwem, bo wrażliwa duszą musi jakoś żyć w tej rzeczywistości pełnej okrucieństwa,...

Żyć z taką wrażliwością, to jak żyć w nieustającym piekle.

Żyć z taką wrażliwością, to jak żyć w nieustającym piekle.