"Z głowy" na poły autobiograficzna powieść upiększona literacką fikcją. Została nominowana do literackiej nagrody Nike w 2005, przegrywając z „Jadąc do Babadag” Stasiuka. Dostajemy panoramę środowiska ówczesnych elit i półelit w stolicy: Hybrydy, SPATiF czy bar Przechodni gdzie „na bramce stał tam obecnie znany producent filmowy, który wpuszczał za dychę wszystkich: uczennice, badylarzy, cinkciarzy, aktorki, piosenkarzy, tajniaków i czternastoletnią Ewunię, która na pytanie ojca: <<Czy ty aby, córeczko, za wcześnie nie zaczynasz?>>, odpowiadała: <<Tatusiu, ja już zaczynam wychodzić z obiegu>>” oraz spełnianie z wielkim uporem amerykańskiego snu pisarza.
Każdy kto zna Głowackiego wie czego można się spodziewać. Morze przelanego alkoholu (na pomoc Hilimsbacha i Maklakiewicza zawsze można było liczyć), nieprzeliczone poderwane dziewczyny, kolorowa zabawa w szarej peerelowskiej rzeczywistości i brylowanie wśród Wajdy, Hłaski, Iwaszkiewicza, Kisiela i wielu, wielu innych.
Po ogłoszeniu stanu wojennego emigruje do USA, zabierając jedynie "głęboki kompleks prowincji, maskowany pychą". Wielu naszych pisarzy próbowało spełnić american dream: wspomniany wcześniej Hłasko, Grynberg czy Tyrmand, jednakże nie osiągnęli większych sukcesów. Głowacki postawił wszystko na jedną kartę, nie mając pieniędzy i znajomości języka, posiadał jedynie pragnienie sukcesu. Odkrył, że "Nic nie robi tak dobrze pisarzowi jak upokorzenie, nie jest łatwo przyznać się do klęski i do tego, że nikt nas nie chce". Można wiele zarzucić złych cech Głowackiemu, ale upór w dążeniu do celu budzi zazdrość. Po wielu poniżeniach ma swój upragniony Broadway i sukces.
Nie znam na tyle biografii autora aby rozróżnić co jest prawdą, a co zamysłem literackim. Głowacki pomimo licznych wywiadów, rzadko opowiada o sobie wylewnie. Czuć cynizm do samego siebie i postrzeganie świata jako farsy. Jedynie we fragmencie dotyczącym jego matki, autor jest całkowicie na serio z czytelnikiem. Warte uwagi są jego dygresje (czasem zdecydowanie za długie) dotyczące kultury, literatury i współczesnej Polski.

"Z głowy" na poły autobiograficzna powieść upiększona literacką fikcją. Została nominowana do literackiej nagrody Nike w 2005, przegrywając z „Jadąc do Babadag” Stasiuka. Dostajemy panoramę środowiska ówczesnych elit i półelit w stolicy: Hybrydy, SPATiF czy bar Przechodni gdzie „na bramce stał tam obecnie znany producent filmowy, który wpuszczał za dychę wszystkich:...