Ta książka nie jest fikcją i to jest w niej najgorsze. Po jej przeczytaniu czytelnik pozostaje wciąż wstrząśnięty, a jeśli wcześniej zna historię Schapelle z mediów, jest mu jeszcze trudniej, bo nie czyta tej opowieści z nadzieją na „happy end”.
To co się przytrafiło autorce książki, Schapelle Corby, jest tak straszne i absurdalne, że nie chce się wierzyć, że to prawda, a tymczasem ta młoda kobieta przeżyła i przeżywa piekło na Ziemi, siedząc w więzieniu na Bali za przemyt marihuany. Australijka niedowierza, gdy widzi rażące naruszenia w prowadzeniu śledztwa, gdy siedzi w zatłoczonym i głośnym sądzie, gdy mordercy mają więcej przywilejów niż ona, gdy w końcu staje oko w oko z terrorystą odpowiedzialnym za śmierć ok. 200 osób, mającym kilkakrotnie niższy wyrok od niej.
Czytając tę książkę byłam zszokowana na jakie możliwe sposoby łamie się prawa człowieka. Oczywiście, nie byłam na tyle naiwna, by myśleć, że wszędzie są przestrzegane, jednak ta bezpośrednia relacja Schapelle zrobiła na mnie piorunujące wrażenie. Trzeba być niezwykle silnym, by przetrwać w balijskim więzieniu, nie zwariować, nie uzależnić się od narkotyków, nie upaść na duchu. Ważne jest także wsparcie bliskich, których Schapelle na szczęście ma, choć patrzenie na ich cierpienie sprawia jej ból. Po lekturze tej książki jeszcze bardziej zaczęłam dostrzegać i cenić drobiazgi, rzeczy tak zwykłe jak widok nieba czy piasek pod stopami, elementy normalnego życia na wolności, odebrane Schapelle Corby na długi czas.

Ta książka nie jest fikcją i to jest w niej najgorsze. Po jej przeczytaniu czytelnik pozostaje wciąż wstrząśnięty, a jeśli wcześniej zna historię Schapelle z mediów, jest mu jeszcze trudniej, bo nie czyta tej opowieści z nadzieją na „happy end”.
To co się przytrafiło autorce książki, Schapelle Corby, jest tak straszne i absurdalne, że nie chce się wierzyć, że to prawda, a...