Miałam ochotę na coś innego niż powieścidło. Miałam ochotę na właśnie taką literaturę faktu, a opis książki jeszcze bardziej utwierdził mnie w przekonaniu, że to trzeba przeczytać. I jak zaczęłam, przepadłam, Grega za wiele rzeczy można podziwiać, za jego odwagę, determinację w dążeniu do celu, za to, że potrafi jednoczyć ludzi, którzy są wrogami, za to, że nie chce walczyć za pomocą siły, ale za pomocą sposobu. Fakt, że duże znaczenie dla jego podejście miało to, że w dzieciństwie chodził do międzynarodowej szkoły. Inne widzenie świata, takie szersze. Podobało mi się to, że zauważył, że nie powinno się tym Pakistańczykom i Afgańczykom narzucać zachodniego stylu życia i myślenia, i to, że to właśnie my powinniśmy się od nich nauczyć życia w wolniejszym tempie, bez tego szaleństwa.
Czyta się bardzo dobrze, wciąga, a opisy tamtych krajów, do których nikt nam teraz wizy nie wyda, stają przed oczami jak żywe. I jednocześnie robi się jakoś smutno, bo przecież te państwa miałyby tyle do zaoferowania, gdyby nie te wojny i brak stabilności w regionie.
A Greg powinien być wzorem dla innych, ile można dokonać, nie mając wiele, ale mając świadomość, że przez zapewnienie możliwości nauki tamtym dzieciom osiągnie się więcej niż przez miliardy wydawane na wojny. Dla mnie taki człowiek zasługuje na pokojowego Nobla, nie wiem czy tego dożyjemy.
Na youtubie można posłuchać wywiadów z nim. I jest nawet piosenka śpiewana przez jego córkę. Piękne, to, piękne.

http://www.youtube.com/watch?v=TYxbmissCg8

Clip w takim ciepłym klimacie, podobnie jak książka.

Oby więcej takich (książek) :)

Miałam ochotę na coś innego niż powieścidło. Miałam ochotę na właśnie taką literaturę faktu, a opis książki jeszcze bardziej utwierdził mnie w przekonaniu, że to trzeba przeczytać. I jak zaczęłam, przepadłam, Grega za wiele rzeczy można podziwiać, za jego odwagę, determinację w dążeniu do celu, za to, że potrafi jednoczyć ludzi, którzy są wrogami, za to, że nie chce walczyć...