Realizm magiczny bazuje głównie na wyobraźni, a tej Nobliście z 1982 roku na pewno nie brak - Gabriel García Márquez jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tego nurtu. W swoich dziełach łączy zwykłą szarą egzystencję z nadzwyczaj niecodziennymi wydarzeniami. Sam kiedyś powiedział, że "rzeczywistość przerasta fikcję literacką".
W tych opowiadaniach każda z przedstawionych historii jest w pewien sposób magiczna, czy to przez upór człowieka (Święta), czy niewytłumaczalne wydarzenia (Strachy sierpniowe), każda ma swój własny niepowtarzalny urok. Opowiadania są iście baśniowe, połączenie właśnie tej magii i niezwykle elokwentnego stylu pisarza dają niesamowity efekt. Márquez potrafi wciągnąć czytelnika w świat przedstawiony już od pierwszych zdań, tak że ten nawet nie zauważa, kiedy historia nagle dobiega końca. Opowiadanie "Chciałam tylko skorzystać z telefonu" jest moim ulubionym.
Pomimo iż Márquez wciąż żyje jest zaliczany do klasyków, co może, niestety, niektórych czytelników zrazić. Uważam, że ten zbiór opowiadań doskonale nadaje się na rozpoczęcie znajomości z jego twórczością, powieści mogą wydawać się trochę zbyt ciężkie jak na pierwsze spotkanie, chociaż niekoniecznie. Márquez jest moim odkryciem ostatnich wakacji i teraz nie potrafię wejść do biblioteki i nie zaglądnąć chociaż na półkę z jego dziełami.
Polecam czytelnikom głodnym wrażeń estetycznych!

Realizm magiczny bazuje głównie na wyobraźni, a tej Nobliście z 1982 roku na pewno nie brak - Gabriel García Márquez jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tego nurtu. W swoich dziełach łączy zwykłą szarą egzystencję z nadzwyczaj niecodziennymi wydarzeniami. Sam kiedyś powiedział, że "rzeczywistość przerasta fikcję literacką".
W tych opowiadaniach każda z...