Jakbym czytał przygody Mikołajka, tyle że realia i finał diametralnie inne.

Książka jest napisana w bardzo przystępny sposób, czyta się ją przyjemnie i szybko. Fabuła bardzo wciąga, na co na pewno wpływ ma jej konstrukcja (np. zdania wielokrotnie złożone na prawie dwie strony). Dzięki temu łatwo odczuwa się, że narrację prowadzi nastoletni chłopiec, jest prowadzona bardzo realistycznie. W moim odczuciu ważna jest symbolika tej książki - polityka wprost nie pojawia się na kartach książki (z wyjątkiem jednego rozdziału), jednak jest silnie odczuwalna i odciska wyraźne piętno na dzieciństwie bohatera. Ponadto tytułowy biały król - w moim odczuciu symbol małego zwycięstwa nad systemem, który szachuje i nie daje szans na normalne życie (jak w szachach może sterować i ograniczać), jednak w kontekście powieści system także ma pewne ograniczenia, które nawet nastoletni chłopiec może wykorzystać.

Książka warta uwagi także dla tych, którzy chcieliby poznać realia komunistycznych Węgier, jednak wymiar ludzkiego cierpienia i absurdu jest uniwersalny i to jego poznanie moim zdaniem powinno być głównym powodem sięgnięcia po książkę Dragomana.

Jakbym czytał przygody Mikołajka, tyle że realia i finał diametralnie inne.

Książka jest napisana w bardzo przystępny sposób, czyta się ją przyjemnie i szybko. Fabuła bardzo wciąga, na co na pewno wpływ ma jej konstrukcja (np. zdania wielokrotnie złożone na prawie dwie strony). Dzięki temu łatwo odczuwa się, że narrację prowadzi nastoletni chłopiec, jest prowadzona bardzo...