Jako książka sensacyjna "Ostrze Darwina" jest niezłą pozycją. Jako książka sensacyjna autorstwa D. Simmonsa niestety traci; po Simmonsie spodziewałam się czegoś... lepszego.
Jak zauważono wcześniej, książka jakoś nie zapisuje się szczególnie w pamięci. Poziom nie jest nawet zbliżony do cyklu "Hyperion Cantos". Tam wszystko było nowatorskie, pisane w niemal magicznym stylu - tutaj czegoś takiego nie ma. Rozdziały jakoś mnie nie zachwyciły - część wydaje się wręcz wklepana tak, by wypełnić ilość rozdziałów, aby te zgadzały się ilościowo (a jak one są numerowane? tajemnica xD). Bez tych dłużyzn czytałoby się lepiej.
Jest tutaj dużo szczegółów, które niestety rozpraszają i spowalniają tempo fabuły, jak chociażby spore opisy danego karabinu. Wszystko jest trochę chaotyczne, ale mimo to czyta się płynnie i ze zrozumieniem.
Czy głównego bohatera da się lubić? No nie wiem. Ja nie zapałałam do niego sympatią - Darwin to inteligentny, błyskotliwy człowiek, ale w sporej części jest też bufonem; jest zbyt arogancki, egocentryczny i sprawia wrażenie, że pieniądze lekko uderzyły mu do głowy. Bardziej zaciekawiły mnie postacie drugoplanowe, jak chociażby Sydney albo Larry.

Dan Simmons wysoko podniósł sobie poprzeczkę "Hyperionem" - jak na "Ostrze...", zbyt wysoko. Niemniej, "Ostrze Darwina" polecam jako książkę, którą czyta się szybko, przyjemnie i przy okazji lubi się też samochody.

Jako książka sensacyjna "Ostrze Darwina" jest niezłą pozycją. Jako książka sensacyjna autorstwa D. Simmonsa niestety traci; po Simmonsie spodziewałam się czegoś... lepszego.
Jak zauważono wcześniej, książka jakoś nie zapisuje się szczególnie w pamięci. Poziom nie jest nawet zbliżony do cyklu "Hyperion Cantos". Tam wszystko było nowatorskie, pisane w niemal magicznym stylu -...