No, w końcu finał...pod koniec przenudnego "Kamienia Rozstania" miałem wątpliwości, czy w ogóle dam radę całość tej niemiłosiernie przegadanej i rozwleczonej sagi przeczytać, ale na szczęście historia pomału (to kluczowe słowo dla tego cyklu...) zaczęła się rozkręcać - tak, że ostatni tom już cały czas trzymał w napięciu. A finał to wręcz za pośpieszny. Ale po kolei (SPOJLERY - ale uważam, że każdy dyskutujących o książce powinien już ją znać) :
Simon z Miriamele podążają do Hayholt, potem następuje rozdzielenie - Simon najpierw błąka się korytarzami pod Hayholt, potem jest schwytany przez Incha, uwolniony przez Guthwulfa i zdąża na Wielki Finał,
Miriamele, po zgubieniu Simona wspólnie z Binabikiem również pojawia się w Finale.
Josua i Isgrimnur najpierw podbijają Nabban, potem przedostają się do Erkynlandu i oblegają Hayholt, niemniej sam książę i Camaris również na czas pojawiają się w Finałowej rozgrywce.
Sithowie po uwolnieniu Hernystiru zdobywają Naglimund, by pod koniec połączyć swe siły z Josuą pod Hayholt.

Duży rozmach fabularny (godny EPICKIEJ fantasy), przyzwoite tempo akcji (pomijając okrutnie wlekące się fragmenty z Simonem w podziemiach i na kole), oczywista, mimo irytujących chwil, klasa literacka cyklu.

Z tym że Wielki Finał faktycznie jakiś taki niedowarzony (niedogotowany :-p) i w sumie raczej Mały. Tysiące stron (cykl jest grubo grubszy od Władcy Pierścieni) wiodące to takiego mikrego "psst". Cały czas, czytając, zastanawiałem się, jak Autor zamierza wyciągnąć swych bohaterów z Czarnej D... w której się cały czas znajdowali. Znikąd nie było promyczka nadziei - wszystko im źle szło, aż tu nagle, bum cyk, i, całkowicie deus ex machina, Dobro Zwycięża. A jeszcze kmiotek okazuje się królem, by bezboleśnie móc pojąć śiężniczkę za żonę, zbędne osoby dobrowolnie usuwają się z widoku, no - wielkie Panatadeuszowe "Kochajmy Się".
Znać trzeba, zwłaszcza jak ktoś kocha fantasy, ale żeby aż taka rewelacja to była - to nie odczułem. Raczej, jednak, ulgę, że już za mną.

No, w końcu finał...pod koniec przenudnego "Kamienia Rozstania" miałem wątpliwości, czy w ogóle dam radę całość tej niemiłosiernie przegadanej i rozwleczonej sagi przeczytać, ale na szczęście historia pomału (to kluczowe słowo dla tego cyklu...) zaczęła się rozkręcać - tak, że ostatni tom już cały czas trzymał w napięciu. A finał to wręcz za pośpieszny. Ale po kolei...