Całkiem przyjemnie się czytało. Raczej spokojna, z dużą możliwością na własne refleksje. Można by ją określić też jako taką, która skupia się właśnie na relacjach. Pewnym ciekawym elementem jest wątek związany z fizyką.

Całkiem przyjemnie się czytało. Raczej spokojna, z dużą możliwością na własne refleksje. Można by ją określić też jako taką, która skupia się właśnie na relacjach. Pewnym ciekawym elementem jest wątek związany z fizyką.

Czytałam "Prędkość Mroku" w dzieciństwie, kiedy miałam około 10 lat. Ostatnio po latach postanowiłam zajrzeć ponownie do książki, która wyryła mi się w pamięci. Minęło tyle lat, a ja nie zapomniałam, bo trudno zapomnieć taką historię. Dzisiaj z perspektywy dorosłego spojrzałam na to inaczej, nie jest to książka dla dzieci. To książka dla wszystkich, którzy chcą wynieść z czytania coś więcej.

Poznajemy w powieści niezwykle złożony charakter, jakim jest Ernst Eckmann. Jest to uosobienie zranionej, chorej od samotności duszy, która nie umie zaznać spokoju. Kto o zdrowych zmysłach zamknąłby ludzi w małej, szklanej kopułce i nie miał przy tym żadnych wyrzutów sumienia? Zadziwiająca jest złożoność jego emocji, psychiki, które tworzą konflikty, a przy tym składają się w spójną całość człowiek odepchniętego od społeczeństwa, który patrzył zawsze na cudze szczęście z boku. Człowieka, który chciał mieć syna, chciał zaznać miłości i nie zawahał się przed niczym, aby osiągnąć swoje cele.

Powieść traktuje o samotności. Samotny Ernst wychowuje samotnego Chrisa, który stracił wszystkich bliskich, którzy teraz samotni, odcięci od świata mieszkają w miniaturowym mieście. Każdy za kimś tęskni, każdy rozpaczliwie próbuje walczyć z losem. Bo czyż Chris nie próbował? Czyż nie poświęcił życia, by zawrócić pocisk do lufy? Jego walka z wiatrakami i nieszczęście pokazują, jaki nikły wpływ mamy na niektóre wydarzenia naszego życia. Jacy tak naprawdę jesteśmy mali wobec świata, który nas otacza.

Powiedziałam, że nie jest to książka dla dzieci. Wydaje mi się, że każdy w pewnym wieku powinien po nią sięgnąć, bo budzi ona refleksje. Co jest naprawdę ważne w życiu? Jaki jest sens naszego przebywania tu, kiedy wszystko może jednego skruszyć się jak szklana kopułka? Czytając nasuwało się mnóstwo pytań, często bez odpowiedzi. Może nigdy nie poznam tych odpowiedzi, jednak warto czasem zadać sobie trud pomyślenia, ułożenia w głowie. Całe nasze życie to ostatecznie walka z wiatrakami, taka sama, jaką toczył Chris.

Czytałam "Prędkość Mroku" w dzieciństwie, kiedy miałam około 10 lat. Ostatnio po latach postanowiłam zajrzeć ponownie do książki, która wyryła mi się w pamięci. Minęło tyle lat, a ja nie zapomniałam, bo trudno zapomnieć taką historię. Dzisiaj z perspektywy dorosłego spojrzałam na to inaczej, nie jest to książka dla dzieci. To książka dla wszystkich, którzy chcą wynieść z...

Wartościowa książka - chyba to określenie najbardziej do niej pasuje :-) Nie sądzę że jest odpowiednia dla dzieci i młodszej młodzieży (choć tak się reklamuje) lecz dla (młodych) dorosłych. Porusza przede wszystkim tematy miłości, samotności, cierpienia jakie wynika z odrzucenia, pragnienia bycia kochanym i posiadania rodziny. Bardzo fajnie napisana, wzrusza i bawi. Nie spodziewałam się takiego końca. Książka zawiera sobie wiele mądrości, i niektóre fragmenty są naprawdę warte zapamiętania. polecam :-)

Wartościowa książka - chyba to określenie najbardziej do niej pasuje :-) Nie sądzę że jest odpowiednia dla dzieci i młodszej młodzieży (choć tak się reklamuje) lecz dla (młodych) dorosłych. Porusza przede wszystkim tematy miłości, samotności, cierpienia jakie wynika z odrzucenia, pragnienia bycia kochanym i posiadania rodziny. Bardzo fajnie napisana, wzrusza i bawi. Nie...

Dosyć nudna.

Dosyć nudna.

Bardzo dobra książka. Serdecznie polecam każdemu kto oczekuje jakichś przemyśleń po lekturze.

Bardzo dobra książka. Serdecznie polecam każdemu kto oczekuje jakichś przemyśleń po lekturze.

Mój wybór książek w bibliotece jest dosyć prosty: wyciagam na chybił trafił jakąkolwiek książkę z półki, która mnie aktualnie interesuje i szukam kluczowych słów na odwrocie okładki lub którejś ze stron. W tej książce okazały się nimi być słowa "karzeł", "miniaturyzacja", "nieprzenikniony", "obsesyjnie zakochany" i "Tim Burton". To rewelacyjna, niewiarygodna opowieść, głeboko wnikająca w charakter człowieka. Pan Eckmann wydaje się być tylko "niepozornym kurdupelkiem", a jest na wskroś mądry, opiekuńczy i ...samotny. Do tego stopnia, że dopuści się do potwornych rzeczy, aby to zmienić.

Mój wybór książek w bibliotece jest dosyć prosty: wyciagam na chybił trafił jakąkolwiek książkę z półki, która mnie aktualnie interesuje i szukam kluczowych słów na odwrocie okładki lub którejś ze stron. W tej książce okazały się nimi być słowa "karzeł", "miniaturyzacja", "nieprzenikniony", "obsesyjnie zakochany" i "Tim Burton". To rewelacyjna, niewiarygodna opowieść,...