Mam mieszane uczucia co do tej książki. Szybko się ją czytało, bo akcja szybko się zawiązywała, ale za szybko jak dla mnie. Decyzje podejmowane przez bohaterów są nagłe i często nieprzemyślane, co prowadzi do komplikacji. Samo zakończenie nie dało satysfakcji - wszystko wydarzyło się zbyt szybko i zbyt łatwo.
Nie mówiąc już o tym, że opis zdradza 3/4 fabuły książki... Bez sensu.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Szybko się ją czytało, bo akcja szybko się zawiązywała, ale za szybko jak dla mnie. Decyzje podejmowane przez bohaterów są nagłe i często nieprzemyślane, co prowadzi do komplikacji. Samo zakończenie nie dało satysfakcji - wszystko wydarzyło się zbyt szybko i zbyt łatwo.
Nie mówiąc już o tym, że opis zdradza 3/4 fabuły książki... Bez...

Książka naprawdę średnia. Pierwsza połowa minęła na opisie nic mi nie mówiących drogich ciuchów. Później szybki miłosny wątek i jeszcze szybszy rozwód. Główna bohaterka wścieka się o to,że ktoś jej psa nazwa psem a nie jej synem (prawie jak stara panna,czyż nie?),mąż zostawia ją pod presją córek i pani gosposi,pozwala psu gryźć swoją narzeczoną,gdy tylko się spotkają,mało tego,zaraz po rozwodzie spotyka się z następną kobietą. Fionie do szczęścia potrzeba niewiele, bo tylko możliwości palenia papierosów. I nagle bam! Były maż po tym jak córki się wyprowadzają,gosposia przechodzi na emeryturę i biedny John zostaje sam prypomina sobie o swojej byłej żonie i o tym,że jednak ją kocha. A psa przecież można uśpić. Gniot.

Książka naprawdę średnia. Pierwsza połowa minęła na opisie nic mi nie mówiących drogich ciuchów. Później szybki miłosny wątek i jeszcze szybszy rozwód. Główna bohaterka wścieka się o to,że ktoś jej psa nazwa psem a nie jej synem (prawie jak stara panna,czyż nie?),mąż zostawia ją pod presją córek i pani gosposi,pozwala psu gryźć swoją narzeczoną,gdy tylko się spotkają,mało...

Niestety nie mogę polecić tej książki. Danielle Steel nie popisała się niczym, czym mogłabym się zachwycić. Styl pisania autorki jest tak dziecinny, że aż żałosny, w głowie mi się nie mieści, żeby dorosła kobieta pisała jakby była w szkole podstawowej. Przede wszystkim strasznie byli frustrujący bohaterowie. Może zacznę od strony żeńskiej: Fiona jak zwykle w książce Danielle Steel musiała być ukazana jako piękność (ma figurę, której mogłaby pozazdrościć niejedna kobieta, opis lalki barbie tylko z rudymi włosami),oczywiście Fiona nie może być biedna, ma pieniądze i na dodatek pracę, którą uwielbia. Wszystko mnie w tej kobiecie drażni, jak dla mnie jest strasznie samolubna, chwilami tak tępa, że aż miałam ochotę wywalić tą książkę. Nie znosiłam jej do samego końca, użalała się jakie to na nią przeróżne cierpienia spadły, a sama nie patrzyła na to, że w swoim bajkowym życiu nieraz przyczyniała się do czyjegoś bólu (relacje z pannami Anderson i jej ex kochankami). Bohaterka tak mi działała na nerwy tym swoim "dzięki paleniu bardziej mogę poczuć się jak francuska", co to ma być? To wcale nie świadczyło o jej inteligencji, o jakiej próbowała nas non-stop przekonać autorka. Rzygać mi się chciało z tego "księżniczka, która rzuciła na wszystkich czar", takie opisy tylko stać D.S. I na prawdę nie interesowało mnie w co była ubrana ta "idealna kobieta".
Jeśli chodzi o Elizabeth to była to tak upierdliwa kobiecina, że wcale się nie dziwiłam, że tym tylko odstręczała innych.
Gosposia miała jak dla mnie obsesję maniakalną, przez takie jak ona ludzie mogą pomyśleć, że Chrześcijanie to świry.
Hilary i Courtneyray zachowywały się jak smarkule, chociaż wiekowo powinny już być dojrzałe. Nie dziwiłam się im, że nie polubiły Fiony, ale powinny zachować więcej klasy. W dodatku nie spodobało mi się zwalanie winy za swoje błędy (Hilary). Doceniłam, że autorka tylko ten ciekawy wątek w książce opisała i tylko za to daję jedną gwiazdkę, ale reszta to była przesada. Zachowywały się jak stuknięte.
Jeśli chodzi o męskie postacie to autorka też się nie popisała.
John to mięczakowaty i upierdliwy goguś, był tak nachalny i żałosny, że pytałam się w duchu "gdzie twoja godność". Oczywiście on też jest opisany jako ten "przystojny" (jak zwykle w książkach D.S),jak dla mnie to bez charakteru mięczak i dziwiłam się jak można z takim się zadawać.
Adrian to dobry przyjaciel, ale wkurzał mnie z tą swoją lojalnością dla tej wypranej z mózgu lalki. Potrząsał nią kiedy trzeba było, ale był zbyt łagodny dla Fiony.
NIE POLECAM "Drugiej szansy", wiedziałam, że się zawiodę czytając i się nie pomyliłam. ŻAŁOSNA I NUDNA jak flaki z olejem i z trudem przemordowałam.

Niestety nie mogę polecić tej książki. Danielle Steel nie popisała się niczym, czym mogłabym się zachwycić. Styl pisania autorki jest tak dziecinny, że aż żałosny, w głowie mi się nie mieści, żeby dorosła kobieta pisała jakby była w szkole podstawowej. Przede wszystkim strasznie byli frustrujący bohaterowie. Może zacznę od strony żeńskiej: Fiona jak zwykle w książce...

Lekkie, sympatyczne czytadełko, w sam raz na wakacje.

Klasyczna powieść o miłości: zakochanie od pierwszego wejrzenia, szybki ślub, potem rozczarowanie, rozwód... i nie będę mówić co dalej, bo nie lubię spojlerować. ;)

PS: Postać Fiony może być inspiracją dla wielu kobiet. Ale i przestrogą.

Lekkie, sympatyczne czytadełko, w sam raz na wakacje.

Klasyczna powieść o miłości: zakochanie od pierwszego wejrzenia, szybki ślub, potem rozczarowanie, rozwód... i nie będę mówić co dalej, bo nie lubię spojlerować. ;)

PS: Postać Fiony może być inspiracją dla wielu kobiet. Ale i przestrogą.

Książka o miłości, która zupełnie zmienia życie .Główna bohaterka -Fiona takiej miłości doświadcza, ale równie szybko jak się zakochuje ten czar pryska.John nie umie dostosować się do życia ukochanej, ich drogi rozchodzą się .Czy na zawsze ??? Polecam sprawdzić samemu ,tym bardziej że książkę czyta się bardzo szybko i sprawnie.

Książka o miłości, która zupełnie zmienia życie .Główna bohaterka -Fiona takiej miłości doświadcza, ale równie szybko jak się zakochuje ten czar pryska.John nie umie dostosować się do życia ukochanej, ich drogi rozchodzą się .Czy na zawsze ??? Polecam sprawdzić samemu ,tym bardziej że książkę czyta się bardzo szybko i sprawnie.

"Nie była już przecież dzieckiem i zdawała sobie sprawę, że niektóre prezenty, choćby nie wiem jak kuszące, najlepiej pozostawić zapakowane".

Fiona Monaghan jest 42 - letnią kobietą sukcesu. Piękna, szalenie inteligentna, szefowa modowego magazynu "Chic" ma wszystko, o czym można marzyć. Okazały dom, pieniądze, oddanych przyjaciół, sławę, rozpoznawalność światową, miejsce w pierwszych rzędach wszelakich pokazów mody w skali globalnej. Na tym cudownym szklanym obrazie jest tylko jedna rysa...

Fiona nigdy nie była mężatką, nie ma dzieci i... Wcale jej się do tego nie śpieszy. Mało tego. Ona wcale tego nie chce. Co wcale nie świadczy o tym, że jest sama. Do czasu.

Gdy Fiona poznaje Johna, całkowicie zmienia się jej życie. Niby przypadkowe rozmowy, coraz częstsze spotkania, chęć bliższego kontaktu; mężczyzna staje się tym, na kogo Fiona czekała tyle lat. Wciąż oblegana przez najsławniejszych światowych ludzi, wydająca chwalebne przyjęcia, żyjąca w ciągłym biegu, rozchwytywana przez innych - Fiona znajduje czas na uczucie. Energiczna, piękna, modna, zawsze dobrze ubrana, mądra zaczyna dzierżyć władzę nad spokojnym i ustabilizowanym Johnem. Do pewnego momentu. Niespodziewane komplikacje wkradają się w tę otoczkę wspaniałości, co burzy mydlaną bańkę szczęścia. Ogrom emocji zmienia się w obojętność.

"- Pamiętasz mnie? Znów jestem sobą. Żadnych obowiązków, zobowiązań, obciążeń. Nie chcę niczego posiadać, nikogo kochać, ani przywiązywać się do ludzi, miejsc i rzeczy. Ta zasada doskonale się sprawdza w moim przypadku".

Tytuł udowadnia, że wiele błędów można ponaprawiać, każdą złą decyzję jeszcze raz przemyśleć, co wcale nie oznacza, że życie będzie proste i kolorowe. Czy w miejscu sercowych blizn można zbudować coś nowego? Czy warto dawać sobie i swoim marzeniom drugą szansę?
Na to pytanie wspaniale odpowiada pani Steel.

Ja osobiście autorkę uwielbiam; za jej prostotę stylu, za klarowność, dobitnie stawiane przed bohaterami przeszkody, jak i możliwości pokonywania ich. I choć akurat ta książka nie będzie może należeć do moich ulubionych, to jednak jest jedną z tych dających wiarę w nadzieję na lepsze jutro ;).

Więcej recenzji znajdziesz u mnie tutaj: www.wirtualnaksiazka.blogspot.com

"Nie była już przecież dzieckiem i zdawała sobie sprawę, że niektóre prezenty, choćby nie wiem jak kuszące, najlepiej pozostawić zapakowane".

Fiona Monaghan jest 42 - letnią kobietą sukcesu. Piękna, szalenie inteligentna, szefowa modowego magazynu "Chic" ma wszystko, o czym można marzyć. Okazały dom, pieniądze, oddanych przyjaciół, sławę, rozpoznawalność światową, miejsce...

"Życie nie daje gwarancji na wieczność"

Powieść, która rozkręca się stopniowo, zyskuje z każdym przeczytanym rozdziałem, a potem wciąga, intryguje, zastanawia. Dobre czytadło.

"Życie nie daje gwarancji na wieczność"

Powieść, która rozkręca się stopniowo, zyskuje z każdym przeczytanym rozdziałem, a potem wciąga, intryguje, zastanawia. Dobre czytadło.

Lekko, łatwo i przyjemnie. Dobra lektura na wakacje. Można przy niej odetchnąć.

Lekko, łatwo i przyjemnie. Dobra lektura na wakacje. Można przy niej odetchnąć.

Takie zwykłe czytadełko - prosta historyjka, niekoniecznie porywająca, ale miła. Do poczytania dla zabicia czasu,l.

Takie zwykłe czytadełko - prosta historyjka, niekoniecznie porywająca, ale miła. Do poczytania dla zabicia czasu,l.

Fabuła zużyta, oklepana, bez cienia zaskoczenia. Powieść sprawia wrażenie napisanej tylko po to, by bohaterka mogła zaprezentować różne warianty eleganckich zestawień odzieży, ze szczególnym naciskiem na półprzezroczyste bluzki.

Fabuła zużyta, oklepana, bez cienia zaskoczenia. Powieść sprawia wrażenie napisanej tylko po to, by bohaterka mogła zaprezentować różne warianty eleganckich zestawień odzieży, ze szczególnym naciskiem na półprzezroczyste bluzki.