Ta książka to jedno wielkie ostrzeżenie przed… demokracją. Spokojnie, autor nie jest komuchem czy monarchistą, Heller to mędrzec który nie oszukuje się, widzi zalety ale i wady, i przestrzega że demokracja w istocie cały czas balansuje na linie.
Autor stawia diagnozę najpotężniejszej demokracji jaka istniała w dziejach świata, demokracji ateńskiej, przedstawia ją w okresie największej potęgi, kiedy nie było przeciwnika który mógłby z nią się zmierzyć, i która to demokracja sama sobie zadała cios który ją powalił i zniszczył. Pycha i pazerność to są cechy które rządziły tą demokracją, nie wytworzyła ona mechanizmu który by ją obronił przed samym sobą. Sądowe zabójstwo Sokratesa to nie był ostatni dzwonek, to był wynik sił destrukcyjnych działających w tym państwie. Demokracja tym się różni od ustrojów totalitarnych, że każdy ma prawo do swoich myśli. W przypadku Aten było to warunkowe, można było myśleć jeśli myślało się zgodnie z polityką demokracji, czyli w praktyce kilku polityków i biznesmenów. Polityków i biznesmenów, którzy czasami nieświadomie, czasami z wyrachowania pchali swoje państwo do zguby, a byli święcie przekonani o swojej nieomylności i nie dopuszczali by ktokolwiek miał prawo tę nieomylność kwestionować. W państwie demokratycznym oczywiście nie ma cenzury, jest za to coś znacznie gorszego, jest eliminacja niewygodnych osób. Sokrates był niewygodny.
Z jaką potężną współczesną demokracją porównuje demokrację ateńską, Heller nie napisał wprost, nietrudno się domyślić. Demokracja ateńska miała jedną zasadę w polityce zagranicznej, którą się bezwzględnie kierowała, była to nielojalność. W świetle tego, że jako społeczeństwo usilnie zabiegamy o przyjaźń zaoceanicznego Brata, wypadałoby mieć oczy szeroko otwarte, by nie spotkał nas los wasali Aten.
Rembrandt dał asumpt autorowi do paradoksów związanych z pieniądzem i stosunkiem do wartości rzeczy, które ten pieniądz odzwierciedla, a raczej przeciwnie, zafałszowuje. Obrazy genialnego malarza były za jego życia sprzedawane taniej niż imitacje malowane przez jego uczniów. Więc jaką wartość przedstawia sobą pieniądz, modę?
Książka ma wiele wątków, głównych i pobocznych, i wszystkie one skłaniają do zastanowienia, do przemyślenia. W każdym razie nic nie jest na tym świecie pewne i nic nie jest warte tyle ile powinno, nawet demokracja i dzieła sztuki, nawet jeśli nam się wydaje że coś jest niewzruszone i zasadne, coś inne niewiele warte, a coś całkiem innego warte fortuny. W przypadku arcydzieł Rembrandta czas zakpił sobie i z malarza i widzów. A co w takim razie z demokracją? Czy czas też zakpi?

Ta książka to jedno wielkie ostrzeżenie przed… demokracją. Spokojnie, autor nie jest komuchem czy monarchistą, Heller to mędrzec który nie oszukuje się, widzi zalety ale i wady, i przestrzega że demokracja w istocie cały czas balansuje na linie.
Autor stawia diagnozę najpotężniejszej demokracji jaka istniała w dziejach świata, demokracji ateńskiej, przedstawia ją w...