Potrafię rozpoznać elegancką prozę i reagować na nią, lecz własnoręczne jej pisanie uznałem za trudne lub niemożliwe. Pozbawmy pisarza eleganckiego stylu, a zostanie mu tylko jedna noga, na której może się oprzeć, jest nią solidność. W rezultacie zawsze starałem się pisać solidnie. Moje powieści zapewniły mi taką pozycję, że ludzie twierdzili, iż mógłbym opublikować swój rachunek z pralni, gdybym chciał (a niektórzy krytycy utrzymują, że robię to od mniej więcej 8 ostatnich lat)." - Stephen King, 1982 rok.

Potrafię rozpoznać elegancką prozę i reagować na nią, lecz własnoręczne jej pisanie uznałem za trudne lub niemożliwe. Pozbawmy pisarza elega...

Żadne z wydawnictw nie było zbytnio zainteresowane moją twórczością, która jest dość pospolita, niezbyt literacka (chociaż przyznanie się do tego boli jak diabli) po prostu kiepska. Podejrzewam, że w pewnym stopniu właśnie te cechy - jakkolwiek niechlubne - zadecydowały o moim sukcesie. Większość z nich to zwyczajna literatura dla zwyczajnych ludzi, literacki odpowiednik Big Maca i frytek u McDonalda. Potrafię rozpoznać elegancką prozę i reagować na nią, lecz własnoręczne jej pisanie uznałem za trudne lub niemożliwe. Pozbawmy pisarza eleganckiego stylu, a zostanie mu tylko jedna noga, na której może się oprzeć, jest nią solidność. W rezultacie zawsze starałem się pisać solidnie. Moje powieści zapewniły mi taką pozycję, że ludzie twierdzili, iż mógłbym opublikować swój rachunek z pralni, gdybym chciał (a niektórzy krytycy utrzymują, że robię to od mniej więcej 8 ostatnich lat)." - Stephen King, 1982 rok.

Żadne z wydawnictw nie było zbytnio zainteresowane moją twórczością, która jest dość pospolita, niezbyt literacka (chociaż przyznanie się do...

O najważniejszych sprawach najtrudniej opowiedzieć. Są to sprawy, których się wstydzisz, ponieważ słowa pomniejszają je - słowa powodują, iż rzeczy, które wydawały się nieskończenie wielkie, kiedy były w Twojej głowie, po wypowiedzeniu kurczą się i stają się zupełnie zwyczajne. Jednak nie tylko o to chodzi, prawda? Najważniejsze sprawy leżą zbyt blisko najskrytszego miejsca twej duszy, jak drogowskazy do skarbu, który wrogowie chcieliby ci ukraść. Zdobywasz się na odwagę i wyjawiasz je, a ludzie dziwnie na ciebie patrzą, w ogóle nie rozumiejąc, co powiedziałeś, albo dlaczego uważałeś to za tak ważne, że prawie płakałeś mówiąc. Myślę, że to jest najgorsze. Kiedy tajemnica pozostaje niewyjawiona nie z braku słuchacza, lecz z braku zrozumienia.

O najważniejszych sprawach najtrudniej opowiedzieć. Są to sprawy, których się wstydzisz, ponieważ słowa pomniejszają je - słowa powodują, iż...