Wczoraj w nocy skończyłam czytać i nie mogę przestać o niej myśleć.
Książki J. Picoult mogę czytać w ciemno, a i tak wiem, że się nie
zawiodę. Tutaj dodatkowo zachęcało mnie mnóstwo osób i same pozytywne
opinie na temat tej książki.

Wiele osób mówi, że to najlepsza książka w dorobku Picoult, chyba
mogę się zgodzić, choć waham się między tą, a „Bez mojej zgody”

Picoult porusza w swoich książkach trudne tematy- eutanazja, molestowanie
seksualne,adopcja, aborcja- to tylko niektóre z nich. Są to tematy
wszystkim nam znane, ale założę się, ze większość z Was nigdy
głębiej się nad nimi nie zastanawiała, owszem mamy swoje zdanie, swój
osąd, ale czy kiedykolwiek zagłębialiśmy się w te tematy na wszystkich
płaszczyznach?

Jodi Picolut daje nam taką możliwość. To trochę tak jakby trzymając
nas za rękę prowadziła nas prosto przed oblicze tego problemu i mówiła
” Nie bój się, spójrz, pomyśl”

Uwielbiam książki tej autorki za prosty, przystępny język, za to, że
każdy z tych problemów jest przedstawiony tak, że absolutnie każdy
potrafi pomyśleć, zastanowić się i spróbować zrozumieć

Osteogenesis imperfecta, czyli wrodzona łamliwość kości, temat mi
znany, chociaż nigdy nie zastanawiałam się jak naprawdę wygląda
codzienne życie chorych i ich rodzin

W tej książce mamy małą dziewczynkę chorą na OI i jej rodzinę,
widzimy ich od momentu kiedy są jeszcze w miarę zwyczajną rodziną,
dotkniętą chorobą jednego z jej członków. Jeden impuls, jeden wypadek
i matka dziewczynki postanawia zaskarżyć swojego położnika, a prywatnie
najlepszą przyjaciółkę, o nie błąd w sztuce lekarskiej, o to, ze nie
dane było jej zdecydować czy chce urodzić tak bardzo chore dziecko, a
wszystko po to, żeby za ewentualnie otrzymane odszkodowanie zapewnić
swojej córce
wszystko, aby maksymalnie ułatwić jej funkcjonowanie w normalnym życiu

I nagle, na naszych oczach wszystko się rozpada, kochająca się rodzina,
przyjaźń, wszystko obraca się gruz. Co dalej? Przeczytajcie sami

Książka jest napisana z perspektywy kilku bohaterów, zabieg, którego
nienawidzę, ale w tej książce jest idealnie na swoim miejscu. Prawdę
mówiąc nie zmieniłabym ani jednego słowa w tej książce

Chciałabym zwrócić jeszcze Waszą uwagę na postać Amelii, postać,
która mnie osobiście chyba wstrząsnęła najbardziej

„Krucha jak lód” to jedna z tych książek, które po skończeniu
zostawiają nas ze ściśniętym sercem i gardłem, oczami pełnymi łez.
Nie żałuję ani jednej minuty spędzonej z tą książką. Jest
absolutnie rewelacyjna. Polecam!!!

Wczoraj w nocy skończyłam czytać i nie mogę przestać o niej myśleć.
Książki J. Picoult mogę czytać w ciemno, a i tak wiem, że się nie
zawiodę. Tutaj dodatkowo zachęcało mnie mnóstwo osób i same pozytywne
opinie na temat tej książki.

Wiele osób mówi, że to najlepsza książka w dorobku Picoult, chyba
mogę się zgodzić, choć waham się między tą, a „Bez mojej zgody”

Picoult...