"Poszukiwania opowieści chińskich kobiet rozpoczęłam pełna młodzieńczego entuzjazmu, lecz z bardzo skromną wiedzą. Wraz z jej nabywaniem coraz więcej rozumiałam i coraz większego bólu mi to przysparzało. Czasem te wszystkie cierpienia, z którymi miałam do czynienia, powodowały u mnie coś w rodzaju odrętwienia, jakbym twardniała od środka"(z książki).

Duszny, gorzki, tragiczny, czarny chiński komunizm nakładający się na wyrafinowany system opresji wobec kobiet ukryty w chińskiej "tradycji" i na zwykłe bestialstwo mężczyzn. To porażające, ile w tych krótkich historiach jest ludzkiej nienawiści i okrucieństwa. I tylko nieliczne wyjątki dają nikłą nadzieję na to, że gdzieś jednak istnieją przyzwoici ludzie.

Niestety, z samej statystyki nieubłaganie wynika, że w stosunku do liczebności chińskiego społeczeństwa historie tych kilkunastu kobiet spisane przez Xinran to zaledwie wierzchołek góry lodowej... "Gdybyśmy mogli przysłuchiwać się ich koszmarom, spędzilibyśmy dziesięć albo i dwadzieścia lat, wysłuchując tej samej historii."

Po lekturze takich książek życie już nigdy nie będzie wydawać się wygodne ani beztroskie. Dla zbudowania kontekstu historycznego przed "Dobrymi kobietami..." polecam przeczytać "Dzikie łabędzie. Trzy córy Chin" Jung Chang.

"Poszukiwania opowieści chińskich kobiet rozpoczęłam pełna młodzieńczego entuzjazmu, lecz z bardzo skromną wiedzą. Wraz z jej nabywaniem coraz więcej rozumiałam i coraz większego bólu mi to przysparzało. Czasem te wszystkie cierpienia, z którymi miałam do czynienia, powodowały u mnie coś w rodzaju odrętwienia, jakbym twardniała od środka"(z książki).

Duszny, gorzki,...