Niewiarygodne jak można czytelnika wodzić za nos i w momencie kiedy ten ma zbudowaną już jakąś koncepcję kto i dlaczego, za parę stron musi budować kolejną opcję. :) Tym razem grono potencjalnych morderców nie zawęża się do grona znajdującego się w zamkniętej przestrzeni. Dodatkowo nawiązania do przeszłości niektórych bohaterów dodatkowo komplikują dochodzenie. Do samego końca nie wiadomo kto stoi za zbrodnią. A koniec zaskakuje. :)

Niewiarygodne jak można czytelnika wodzić za nos i w momencie kiedy ten ma zbudowaną już jakąś koncepcję kto i dlaczego, za parę stron musi budować kolejną opcję. :) Tym razem grono potencjalnych morderców nie zawęża się do grona znajdującego się w zamkniętej przestrzeni. Dodatkowo nawiązania do przeszłości niektórych bohaterów dodatkowo komplikują dochodzenie. Do samego...

Podobała mi się i oczywiście nie przewidziałam motywów morderstwa...

Podobała mi się i oczywiście nie przewidziałam motywów morderstwa...

Herkules Poirot po otrzymaniu telegramu od milionera Paula Renaulda przyjeżdża do jego posiadłości. Na miejscu okazuje się, że właściciel nie żyje. Detektyw postanawia pomóc policji w śledztwie.

Po przeczytaniu kilku książek Christie  wiem, że "Morderstwo... " będzie w mojej osobistej topce jej powieści. Jestem pod wrażeniem całej intrygi. Zwroty akcji ciężko zliczyć na jednej ręce, kiedy myślałam "uff, dobra, to chyba ten" okazywało się, że jednak nie i cała zabawa z poszukiwaniem winnego zaczynała się od nowa. Czasami się złościłam z tego powodu (na Autorkę oczywiście),no bo ileż można...

W tym kryminale po raz pierwszy spotkałam się z jednoczesnym narratorem i przyjacielem Poirota - Arthurem Hastingsem. Jak były oficer Armii Brytyjskiej radzi sobie w śledztwie? Cóż... Za bystry to on nie jest. 😵‍💫

Polecam!

Herkules Poirot po otrzymaniu telegramu od milionera Paula Renaulda przyjeżdża do jego posiadłości. Na miejscu okazuje się, że właściciel nie żyje. Detektyw postanawia pomóc policji w śledztwie.

Po przeczytaniu kilku książek Christie  wiem, że "Morderstwo... " będzie w mojej osobistej topce jej powieści. Jestem pod wrażeniem całej intrygi. Zwroty akcji ciężko zliczyć na...

Christie to mistrzyni intrygi, wodzenia bohaterów (i czytelnika) za nos, ilości zwrotów akcji. Nic tu nie dzieje się bez przyczyny, a zaskakujące zakończenie jest kropką nad i. Wyśmienicie się czytało, przednia zabawa i rozrywka.

Christie to mistrzyni intrygi, wodzenia bohaterów (i czytelnika) za nos, ilości zwrotów akcji. Nic tu nie dzieje się bez przyczyny, a zaskakujące zakończenie jest kropką nad i. Wyśmienicie się czytało, przednia zabawa i rozrywka.

Po prostu Agatha Christie. Nic dodać nic ująć. "Minusem" czytania książek Chrisite jest to, że trzeba je czytać w skupieniu ;),bo inaczej można się pogubić.

Po prostu Agatha Christie. Nic dodać nic ująć. "Minusem" czytania książek Chrisite jest to, że trzeba je czytać w skupieniu ;),bo inaczej można się pogubić.

Znakomita. Ciężko oderwać się od tej historii, której rozwiązanie zaskakuje chyba wszystkich czytelników. Z ciekawostek, już w 3 króciutkim akapicie Autorka popełniła dwa błędy. ,,Na początku lipca po załatwieniu kilku spraw w Paryżu, wracałem porannym ekspresem do Londynu. Ciągle dzieliłem mieszkanie z moim starym przyjacielem, Herkulesem Poirot, jeszcze do niedawna belgijskim detektywem". Te dwa zdania wypowiada Hastings wracając z Paryża do Londynu w dzień poprzedzający morderstwo. Tymczasem miało ono miejsce 7 czerwca, która to data pojawia się w książce kilkukrotnie. W ostatnim rozdziale Hastings wypowiada natomiast zdanie ,,Wkrótce po powrocie do Londynu zauważyłem na gzymsie kominka w domu mego przyjaciela wspaniałą rzeźbę psa gończego". W całej książce nie ma słowa o tym jakoby Hastings i Poirot przestali dzielić wspólne mieszkanie i o przeprowadzce tego ostatniego do własnego domu. Ale w żadnym wypadku nie umniejsza to wielkości całej powieści, którą wszystkim gorąco polecam.

Znakomita. Ciężko oderwać się od tej historii, której rozwiązanie zaskakuje chyba wszystkich czytelników. Z ciekawostek, już w 3 króciutkim akapicie Autorka popełniła dwa błędy. ,,Na początku lipca po załatwieniu kilku spraw w Paryżu, wracałem porannym ekspresem do Londynu. Ciągle dzieliłem mieszkanie z moim starym przyjacielem, Herkulesem Poirot, jeszcze do niedawna...

W tej książce było tyle zwrotów akcji, że aż brak mi słów. Wyśmienicie się bawiłam czytając ją. Gorąco polecam!

W tej książce było tyle zwrotów akcji, że aż brak mi słów. Wyśmienicie się bawiłam czytając ją. Gorąco polecam!

Bardzo dobra powieść choć postać Hastingsa dość irytująca.Rozumiem kanon kryminałów genialny detektyw i głupi asystent ale Hastingsa ciężko trawie.

Bardzo dobra powieść choć postać Hastingsa dość irytująca.Rozumiem kanon kryminałów genialny detektyw i głupi asystent ale Hastingsa ciężko trawie.

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki i na pewno nie ostatnie. Zagadka jest wciągająca i zaskakująca. Bawiłam się rewelacyjnie podczas lektury i aż sama się sobie dziwię, że tak późno rozpoczęłam moja przygodę z historiami Agathy Christie.

Jedyne, co w tej części mnie nieco irytowało to Hastings i jego natychmiastowe zakochiwanie się. W tej książce był wyjątkowo denerwujący i momentami nie mogłam zdzierżyć jego postępowania. Gdyby nie to, nie wahałabym się dać oceny 10/10.

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki i na pewno nie ostatnie. Zagadka jest wciągająca i zaskakująca. Bawiłam się rewelacyjnie podczas lektury i aż sama się sobie dziwię, że tak późno rozpoczęłam moja przygodę z historiami Agathy Christie.

Jedyne, co w tej części mnie nieco irytowało to Hastings i jego natychmiastowe zakochiwanie się. W tej książce był wyjątkowo...

Ciekawa historia, ale zabrakło mi w niej efektu ,, wow ,,. Jak zawsze dobrze się czyta, jest klimat, dobry język, lecz mam wrażenie, że za dużo tu chaosu.

Ciekawa historia, ale zabrakło mi w niej efektu ,, wow ,,. Jak zawsze dobrze się czyta, jest klimat, dobry język, lecz mam wrażenie, że za dużo tu chaosu.