Nie czytano mi tego, ani sama nie czytałam w dzieciństwie. Może dlatego nie podzielę zachwytów innych czytelników.

Zaczyna się stereotypowo po fińsku - już w pierwszej baśni pojawia się wódka ;)

Zaczyna się ostro - na początku jest kilka krótkich baśni z dużą dozą okrucieństwa:
- mąż podpiłowuje mostek, przez który ma przechodzić żona - chce by się utopiła, bo wciąż mu się sprzeciwia,
- duch gór każe odrąbać sobie głowę,
- chłopak przez trzy lata gotuje w kotle głowę swojego złego mistrza kowalskiego, a siostry wieszają się, bo najmłodsza z nich wyszła za mąż za bogacza,
- trzech lekarzy robi sobie "challenge": poskładać się ponownie w całość, więc jeden wycina sobie żołądek, drugi odcina rękę, a trzeci wyłupuje oko, w międzyczasie świnia zjada ich części ciała, więc muszą się pozszywać z części ciał zwierząt

Robi wrażenie.

Potem robi się spokojniej, choć zdarzają się wyjątki. Pojawiają się baśnie, gdzie zdaje się, że brakuje sensu, bohaterowie robią różne rzeczy z zupełnie nieznanych powodów, często wszystko jest opisane bardzo skrótowo, prostym lakonicznym językiem. Może to też o to chodziło.. Ale, gdy porównam sobie to do zbioru np. "Bajarka opowiada", to te baśnie są takie proste, żeby nie powiedzieć "prostackie". Kojarzę na przykład inną wersję "Posłanie śmierci", dużo lepiej opowiedzianą. Chyba większość baśni ma finał taki, że ktoś "najmłodszy leniwy brat", "biedak, który stał się bogaczem" itd. bierze ślub z księżniczką, zostaje królem.

Nie czytano mi tego, ani sama nie czytałam w dzieciństwie. Może dlatego nie podzielę zachwytów innych czytelników.

Zaczyna się stereotypowo po fińsku - już w pierwszej baśni pojawia się wódka ;)

Zaczyna się ostro - na początku jest kilka krótkich baśni z dużą dozą okrucieństwa:
- mąż podpiłowuje mostek, przez który ma przechodzić żona - chce by się utopiła, bo wciąż mu...