"Karty na stół" to tytuł mający swoją wymowę. Sugeruje hazard, wielkie ryzyko, które skończy się sukcesem albo porażką. Jeśli w całej sprawie bierze udział Herkules Poirot, to możemy założyć, że bardzo prawdopodobna jest ostateczna klęska. Poza tym z kartami jest tak, że można dobrze zacząć, a marnie skończyć.

Mamy tylko czterech podejrzanych, istnieje duża możliwość, że każdy z nich już wcześniej zabił, oczywiście z różnych powodów, i jedno z nich ponowiło próbę. Może pojawi się także kolejna w innej sytuacji, kto wie. Poirot musi odkryć tajemnicę, zwłaszcza, że zdarzyła się ona tuż pod jego detektywistycznym nosem.

W powieści pojawia się między innymi Ariadna Oliver, słynna i zabawna autorka kryminałów, która pokazała, że Christie miała do siebie dystans. Bardzo spodobała mi się jej osoba, mogło być jej więcej. W śledztwie bierze także udział nadinspektor Battle, który jest bohaterem innego cyklu Agathy.

Uważam, że okoliczności prowadzące do finałowego rozstrzygnięcia były przekombinowane i trochę popsuły całościowy odbiór książki. Tego akurat mi szkoda. Miałam 25 procent szansy na odkrycie sprawcy, nie udało się, zresztą nie chciałabym mieć za każdym razem racji. :D Weekendowy maraton z Poirotem zakończył się połowicznym powodzeniem i poczuciem, że udanie spędziłam wolny czas.

"Karty na stół" to tytuł mający swoją wymowę. Sugeruje hazard, wielkie ryzyko, które skończy się sukcesem albo porażką. Jeśli w całej sprawie bierze udział Herkules Poirot, to możemy założyć, że bardzo prawdopodobna jest ostateczna klęska. Poza tym z kartami jest tak, że można dobrze zacząć, a marnie skończyć.

Mamy tylko czterech podejrzanych, istnieje duża możliwość, że...