Kto nie zna powalających książek Orwella, które podsumowują dwudzieste, krwawe stulecie? Oczywiście, chodzi o "1984" i "Folwark zwierzęcy", Wszyscy je znamy. Nieliczni wiedzą, że Orwell, czołowy krytyk lewicowego totalitaryzmu, sam był w młodości lewicowcem (bo "kto nie był socjalistą za młodu, na starość będzie świnią").
To książka to jednak przede wszystkim sprzeciw myślącego i wrażliwego człowieka wobec warunków, które funduje ówczesny system większości społeczeństwa - pracownikom, sezonowym pracownikom, pracownikom na czarno, czy wreszcie bezrobotnym. Orwell widział świat, w którym żył, bez różowych (ani też tęczowych) szkieł. Nikt wtedy nie miał wątpliwości, że wyzysk pracowników jest codziennością, ale i tragedią i prowadzi do większej tragedii. Orwell nie upiększa i - przede wszystkim - nie oczernia. Pisze, jak jest. W końcu sam w tym uczestniczył.
Zdrowy i bezwzględny osąd, oraz odporność na ideologiczne czady, uczyniły z niego z czasem uczciwego wizjonera, którego do dziś czytamy. Czapki z głów.
A jak już włożymy je z powrotem, pomyślmy, czy wiele się zmieniło tak naprawdę. W tamtych latach nie było mowy o imigracji muzułmańskiej, ale też i "socjal" nie był na poziomie dzisiejszym. Można odnieść wrażenie, że nasi władcy ciągle mają sposób, żeby utrzymać "lud" w ciemnocie, a rewolucje robić gdzie indziej.
Książka niby niezupełnie o tym, ale... Bo czy młody Orwell na swój ówczesny byt zasłużył (są wszak takie sugestie), czy nie - nie ma większego znaczenia.

Kto nie zna powalających książek Orwella, które podsumowują dwudzieste, krwawe stulecie? Oczywiście, chodzi o "1984" i "Folwark zwierzęcy", Wszyscy je znamy. Nieliczni wiedzą, że Orwell, czołowy krytyk lewicowego totalitaryzmu, sam był w młodości lewicowcem (bo "kto nie był socjalistą za młodu, na starość będzie świnią").
To książka to jednak przede wszystkim sprzeciw...