Narratorką jest pisarka, która wyjechała na wakacje do Zakopanego, aby popracować nad swoją najnowszą książką. Poznajemy młodą dziewczynę, Walerie. Trudno wywnioskować czy Waleria jest tylko wymysłem autorki czy istniała na prawdę? Ja mam wrażenie, że to ktoś pomiędzy z tych dwóch przedziałów. Może jakaś dziewczyna przykuła uwagę pisarki, a ta wymyśliła jej imię i historię życia. W tej książce tak na prawdę nie ma nic ciekawego, nie można jej nazwać książką o narkotykach, bo wzmianek jest tak mało i tak niedokładnie opisane, że porównując 'Chwileczkę, Walerio' z takimi książkami jak 'Pamiętnik narkomanki' czy 'My dzieci z dworca ZOO' ta pierwsza na prawdę wypada słabo. Poznajemy za to osobowość Walerii, jej problemy z przyjaciółką i pierwszą miłość. Nic szczególnego, ale to wszystko jak tak ujęte, że czyta się z samą przyjemnością, a bohaterzy od razu podbijają nasze serca. Według mnie zdjęcia bohaterów ukazane w powieści są zbędne. Narzucają ich wygląd, a ja wolę sama sobie wszystko wyobrazić po swojemu. Pozytywne są strony, na których Waleria dodawała swoje ulubione obrazy, wiersze i komentarze do maszynopisu oraz na których zwraca się bezpośrednio do czytelniczek. 'Aleksandrze, wróć' jest kontynuacją powieści.

Narratorką jest pisarka, która wyjechała na wakacje do Zakopanego, aby popracować nad swoją najnowszą książką. Poznajemy młodą dziewczynę, Walerie. Trudno wywnioskować czy Waleria jest tylko wymysłem autorki czy istniała na prawdę? Ja mam wrażenie, że to ktoś pomiędzy z tych dwóch przedziałów. Może jakaś dziewczyna przykuła uwagę pisarki, a ta wymyśliła jej imię i historię...