Arcydzieło fantastyki od pierwszej do ostatniej strony. Trzyma w napięciu do ostatniej chwili, każda scena jest z gruntu przemyślana, niczym zaprojektowana przez tytułową Prorokinię. Wśród gigantów o niezwykłych, a właściwie niezwykle niebezpiecznych zdolnościach wyróżnić się można tylko przyziemnym, pragmatycznym, ale inteligentnym rozumowaniem. Tu marzyciele żyją kolorowo, intensywnie, ale też krótko, a bohaterem zostaje ten, kto po prostu przeżył i mógł o tym opowiedzieć.

Arcydzieło fantastyki od pierwszej do ostatniej strony. Trzyma w napięciu do ostatniej chwili, każda scena jest z gruntu przemyślana, niczym zaprojektowana przez tytułową Prorokinię. Wśród gigantów o niezwykłych, a właściwie niezwykle niebezpiecznych zdolnościach wyróżnić się można tylko przyziemnym, pragmatycznym, ale inteligentnym rozumowaniem. Tu marzyciele żyją...

Świetne S-f, rasowa space opera ze wszystkim co powinno być w niej zawarte, mamy podróże międzyplanetarne, pojedynki, specjalne zdolności, kosmitów i technologię. D tego można jeszcze dorzucić ciekawie zarysowane i charakterystyczne postaci wśród których nie znajdziemy ani jednego miałkiego bohatera.

Świetne S-f, rasowa space opera ze wszystkim co powinno być w niej zawarte, mamy podróże międzyplanetarne, pojedynki, specjalne zdolności, kosmitów i technologię. D tego można jeszcze dorzucić ciekawie zarysowane i charakterystyczne postaci wśród których nie znajdziemy ani jednego miałkiego bohatera.

Postac niemal wszechmogąca u szczytu potęgi... Co zrobi? Kogo uśmierci? Kogo wywyższy a kogo zepchnie na dno...? Ile światów rozwali...? Mega pomysł na tasiemiec s-f na sto tomów ale to niestety ostatni tom a historia kończy się...jak dla mnie zbyt melancholijnie i... Za łatwo.Ale przede wszystkim za szybko...

Postac niemal wszechmogąca u szczytu potęgi... Co zrobi? Kogo uśmierci? Kogo wywyższy a kogo zepchnie na dno...? Ile światów rozwali...? Mega pomysł na tasiemiec s-f na sto tomów ale to niestety ostatni tom a historia kończy się...jak dla mnie zbyt melancholijnie i... Za łatwo.Ale przede wszystkim za szybko...

Nie czytałam poprzednich części więc może dlatego jakoś nie potrafiłam się wciągnąć w tę historię. Przyznam, że zmęczyłam się bardzo i doczytałam jedynie do połowy tej niezbyt grubej książki. Jednak obiecałam sobie, że jak tylko przeczytam wczesniejsze części wrócę do tej pozycji i być może poprawię opinię.

Nie czytałam poprzednich części więc może dlatego jakoś nie potrafiłam się wciągnąć w tę historię. Przyznam, że zmęczyłam się bardzo i doczytałam jedynie do połowy tej niezbyt grubej książki. Jednak obiecałam sobie, że jak tylko przeczytam wczesniejsze części wrócę do tej pozycji i być może poprawię opinię.

W tym momencie wypadałoby chyba podsumować nie tylko tę konkretną książkę, ale i całą trylogię. Muszę przyznać, że wbrew temu, czego spodziewałam się po pierwszej części, moje wrażenia są całkiem pozytywne. Styl Resnicka jest specyficzny - przodują dialogi, co z jednej strony nieco szkodzi opisom, z drugiej czyni lekturę szybką i całkiem przyjemną.
Motywacje bohaterów stały się bardziej wiarygodne. Zyskała na tym głównie postać tytułowej bohaterki, która w "Prorokini" wypadła o wiele bardziej naturalnie, niż we "Wróżbiarce". Ciekawą postacią jest niezmiennie Lodziarz, nadający specyficznego uroku całej serii.
Do ideału jednak trochę brakuje. Książka była jednak miłą formą rozrywki, a przecież głównie o to chodziło.

W tym momencie wypadałoby chyba podsumować nie tylko tę konkretną książkę, ale i całą trylogię. Muszę przyznać, że wbrew temu, czego spodziewałam się po pierwszej części, moje wrażenia są całkiem pozytywne. Styl Resnicka jest specyficzny - przodują dialogi, co z jednej strony nieco szkodzi opisom, z drugiej czyni lekturę szybką i całkiem przyjemną.
Motywacje bohaterów stały...

Ostatni tom przygód Penelopy Bailey pokazuje zupełnie inny obraz bohaterki niż poprzednie dwa. Podkreśla jak bardzo człowiek zmienia się pod wpływem niektórych doświadczeń, zachowań ludzkich, darów czy też przekleństw, z którymi musi się borykać.
Książka pokazuje ostateczną przemianę z przestraszonej dziewczynki, którą była w pierwszym tomie, do świadomej swojej władzy Prorokini.

Nadszedł również czas, aby ostatecznie rozwiązać konflikt pomiędzy Penelopą i Lodziarzem...

Ostatni tom przygód Penelopy Bailey pokazuje zupełnie inny obraz bohaterki niż poprzednie dwa. Podkreśla jak bardzo człowiek zmienia się pod wpływem niektórych doświadczeń, zachowań ludzkich, darów czy też przekleństw, z którymi musi się borykać.
Książka pokazuje ostateczną przemianę z przestraszonej dziewczynki, którą była w pierwszym tomie, do świadomej swojej władzy...

Ostatni tom cyklu o Wyroczni, ten, w którym kosmiczne przygody odeszły na drugi plan, a pierwszy zajęły przemyślenia głównych bohaterów, oponentów od zawsze: Penelopy i Lodziarza. Dochodzi także do ostatecznej konfrontacji, lecz uprzednio autor serwuje przepiękną, pełną magii, wzruszającą historię o braku akceptacji, marzeniach i pragnieniach oraz brutalnej rzeczywistości.

Ostatni tom cyklu o Wyroczni, ten, w którym kosmiczne przygody odeszły na drugi plan, a pierwszy zajęły przemyślenia głównych bohaterów, oponentów od zawsze: Penelopy i Lodziarza. Dochodzi także do ostatecznej konfrontacji, lecz uprzednio autor serwuje przepiękną, pełną magii, wzruszającą historię o braku akceptacji, marzeniach i pragnieniach oraz brutalnej rzeczywistości.

Część jednej z najlepszych trylogii S-F, jakie napisano. Autor zaskakuje czytelnika do ostatniej chwili, a lektura wciąga całkowicie.

Część jednej z najlepszych trylogii S-F, jakie napisano. Autor zaskakuje czytelnika do ostatniej chwili, a lektura wciąga całkowicie.

Ostatnia część bardzo dobrej trylogii sf. Przeczytałem znów po latach. Polecam!!!

Ostatnia część bardzo dobrej trylogii sf. Przeczytałem znów po latach. Polecam!!!