Nie zachęcam. Nie odradzam. Cytuję:

...
- Pamięta pan, jak opowiadał pan o tym wynalazku ojca?
- O pętli?
- Tak, pętli. Jak ona właściwie działała? Przez chwilę wpatrywał się w wirującą kawę.
- Chce pani zobaczyć?
- Ma pan ją tutaj? Naprawdę?
- Czasami z niej korzystam.
Wstał i podszedł do szafki, nachylił się nad dolną szufladą, skąd zaczął wyciągać zwój drutu, do którego przymocowane były smukłe metalowe stożki. Przyniósł zwój do stołu i położył przed Kathy, a potem odwinął kawałek. Buck Junior wyciągnął rękę po jeden ze stożków.
- Nie, kochanie - powiedziała Kathy. - Nie ruszaj.
- Tak, tak - zawtórował jej Lovelace - niech nie dotyka. Mogą wyglądać jak zabawki, ale wcale nimi nie są. Zaraz sama pani zobaczy. - Na stole został kawałek chleba i Lovelace zaczął go ostrożnie nawlekać na jeden ze stożków. - Ojciec mówił, że najlepsze są kurczęta, i jak tylko mogę to z nich korzystam, chociaż mówiąc prawdę, nada się każde mięso. No więc, niech pani sobie teraz wyobrazi, że to kawałek mięsa. Trzeba tylko rozłożyć pętlę wokół jamy w momencie, kiedy wilczęta mają trzy tygodnie i chcą już wyjść trochę na świat. I wtedy... - Zamilkł, a Kathy, obserwująca jego dłonie, podniosła głowę i zobaczyła dziwne spojrzenie, jakim obdarzył chłopca, który także patrzył mu w oczy. - I wtedy... - powtórzył machinalnie.
- Panie Lovelace, dobrze się pan czuje?
Przeniósł wzrok na Kathy i na moment odniosła wrażenie, że nie poznaje jej i dziwi się, co tutaj robi ta kobieta. Spojrzał na swoje ręce, jak gdyby przypominał sobie, o czym mówił.
- Tak. Więc szczeniaki wychodzą i widzą przynętę. No a ponieważ nic jeszcze nie wiedzą, więc zaraz biorą mięso do pyska, a trzeba je tak ułożyć, żeby węższy koniec poszedł najpierw. To ważne, bo chodzi o to, żeby zatrzask zwolnił się wtedy, jak mięso będzie już głęboko...
Znowu wpatrywał się w malca.
- Głęboko - delikatnie ponagliła Kathy.
- Tak... głęboko w gardle. I kiedy teraz otworzy pysk, żeby wziąć więcej...
Lovelace leciutko ścisnął palce, a wtedy z głośnym trzaskiem trzy zaostrzone haczyki
wyskoczyły z chleba, rozrzucając go po stole.

Nie zachęcam. Nie odradzam. Cytuję:

...
- Pamięta pan, jak opowiadał pan o tym wynalazku ojca?
- O pętli?
- Tak, pętli. Jak ona właściwie działała? Przez chwilę wpatrywał się w wirującą kawę.
- Chce pani zobaczyć?
- Ma pan ją tutaj? Naprawdę?
- Czasami z niej korzystam.
Wstał i podszedł do szafki, nachylił się nad dolną szufladą, skąd zaczął wyciągać zwój drutu, do którego...