Uwielbiam! Po prostu uwielbiam takie cudownie stylowe, smakowite, staromodne kryminały! I cóż, że nie ma tu tego suspensu, co w modnych obecnie, ponurych i krwawych thrillerach, cóż, że morderca nie sieje okaleczonymi okrutnie ciałami swych ofiar, nie ma w książce żadnych seksualnych dewiacji, potworności i bestialstwa, tylko garstka cierpiących na lekką demencję staruszek z domu opieki i mocno zwietrzała tajemnica morderstwa sprzed lat - które to morderstwo mogło zresztą być tylko plotką albo powstać w wyobraźni owych leciwych pań. Urokiem, klasą, stylem, elegancją książki w rodzaju "Domu Nad Kanałem" biją na głowę te współczesne ponure makabreski. A ileż tu jeszcze subtelnego dowcipu, ile celnych obserwacji, ile opisów, przy czytaniu których po prostu przenosiłam się do starej, zielonej, pełnej słońca Anglii...

Tak, pieję i piać będę. Ze skruchą przyznać się wypada, że z książek Agathy Christie przeczytałam w życiu wszystkiego ze cztery czy pięć na krzyż, kojarzyłam ją oczywiście z Herkulesem Poirot i Miss Marple, teraz dowiedziałam się, że powołała do życia też sympatyczne małżeństwo Beresfordów. Nie mają problemów alkoholowych, nie są osobami po przejściach, nie dźwigają w bagażu życiowym żadnych traum, osobistych dramatów, brzydkich sekretów. Trwają w swym stadle od lat i szanują się i lubią wzajemnie. Okazuje się, że można napisać kryminał, w którym śledztwo prowadzi ktoś z gruntu normalny, zwykły i dający się lubić. Kryminał, przy którego lekturze nie czuje się bolesnych skurczów żołądka.

No cóż, "Królowa kryminałów" jest tylko jedna.

To tak, jakby na półce spiżarni pośród drogich, wykwintnych przetworów z egzotycznych owoców, trafić na słoiczek najlepszych babcinych domowych konfitur z truskawek. To tak, jakby w pstrokatej, plastikowej chińskiej tandecie trafić na starego, ukochanego misia z naturalnego pluszu i z zamszowym noskiem. To tak, jakby pośród prospektów pięciogwiazdkowych hoteli trafić na zdjęcie starego wiejskiego domku nad strumieniem, w którym w dzieciństwie spędzało się wakacje. Ech, łza się w oku kręci...

Lady Agatha - na listę ulubionych pisarzy. Meowth - do biblioteki, nadrabiać braki w klasyce gatunku.

Uwielbiam! Po prostu uwielbiam takie cudownie stylowe, smakowite, staromodne kryminały! I cóż, że nie ma tu tego suspensu, co w modnych obecnie, ponurych i krwawych thrillerach, cóż, że morderca nie sieje okaleczonymi okrutnie ciałami swych ofiar, nie ma w książce żadnych seksualnych dewiacji, potworności i bestialstwa, tylko garstka cierpiących na lekką demencję staruszek...