Audiobook.
Krótka historia niesprawiedliwości wobec pewnej nauczycielki.
P. Eliza musiała być niezwykle spostrzegawczą osobą, jeśli chodzi o innych ludzi bo aspekt psychologiczny w tej lekturze jest jak zawsze u Orzeszkowej na wysokim poziomie i z przyjemnością mogłem tego dzieła posłuchać.
Książka jak najbardziej warta polecenia i w wersji audio również.

Audiobook.
Krótka historia niesprawiedliwości wobec pewnej nauczycielki.
P. Eliza musiała być niezwykle spostrzegawczą osobą, jeśli chodzi o innych ludzi bo aspekt psychologiczny w tej lekturze jest jak zawsze u Orzeszkowej na wysokim poziomie i z przyjemnością mogłem tego dzieła posłuchać.
Książka jak najbardziej warta polecenia i w wersji audio również.

Nowela porusza ważny temat, ale nie wykorzystuje go w pełni. Główna bohaterka Joanna Lipska postanawia nauczać dzieci by poprawić sytuację finansową swoją i swojego brata z którym mieszka. Gdy wydaje się, że wszystko zmierza ku dobremu Joanna nagle znajduje się przed sądem. Ten moment jest zbyt nagły. Nie poznajemy za bardzo kontekstu sytuacji, ani tego kto doniósł na Joannę. Samo zakończenie też jest nijakie i nie napawa optymizmem. Z jednej strony mamy tu pokazaną pracę u podstaw, a z drugiej widzimy, że dla bohaterki nie kończy się to najlepiej, więc nowelka bardziej demotywuje niż motywuje.

Nowela porusza ważny temat, ale nie wykorzystuje go w pełni. Główna bohaterka Joanna Lipska postanawia nauczać dzieci by poprawić sytuację finansową swoją i swojego brata z którym mieszka. Gdy wydaje się, że wszystko zmierza ku dobremu Joanna nagle znajduje się przed sądem. Ten moment jest zbyt nagły. Nie poznajemy za bardzo kontekstu sytuacji, ani tego kto doniósł na...

Nowelka pozytywistyczna, ukazująca biedę i smutny los tej grupy społeczeństwa, która nie miała pochodzenia i pieniędzy. Nawet sukces edukacji domowej, który pozwolił głównej bohaterce trochę odbić się od dna, skończył się dla niej sprawą sądową o bezprawne nauczanie. Kara, bolesna finansowo, pozornie skazywała ją na więzienie. Okazało się, że nie jest na świecie sama i znajdzie się rada. Na dodatek wieczorem, po cichu, wróciły dzieci, bo potrzeba zdobywania wiedzy zawsze zwycięży...

Nowelka pozytywistyczna, ukazująca biedę i smutny los tej grupy społeczeństwa, która nie miała pochodzenia i pieniędzy. Nawet sukces edukacji domowej, który pozwolił głównej bohaterce trochę odbić się od dna, skończył się dla niej sprawą sądową o bezprawne nauczanie. Kara, bolesna finansowo, pozornie skazywała ją na więzienie. Okazało się, że nie jest na świecie sama i...

Czytanie tej noweli należy połączyć z historią Polski, wtedy odnajdzie się "drugie dno" tego tekstu. "A... B... C..." dotyczy nauczania tajnego i grożących za to konsekwencji. Należy pamiętać, że w czasie obowiązywania cenzury zaborców nie można jawnie publikować wątków poruszających sprawy polskości.

Czytanie tej noweli należy połączyć z historią Polski, wtedy odnajdzie się "drugie dno" tego tekstu. "A... B... C..." dotyczy nauczania tajnego i grożących za to konsekwencji. Należy pamiętać, że w czasie obowiązywania cenzury zaborców nie można jawnie publikować wątków poruszających sprawy polskości.

Przeciętniak , nic wyjątkowego i zapadającego w pamięć.

Przeciętniak , nic wyjątkowego i zapadającego w pamięć.

Wynudziłam się podczas tej lektury, bohaterowie nijacy, mdli. Sama końcówka na swój sposób może i urocza, ale to za mało, żeby dać wyższą ocenę. Ode mnie 3/10.

Wynudziłam się podczas tej lektury, bohaterowie nijacy, mdli. Sama końcówka na swój sposób może i urocza, ale to za mało, żeby dać wyższą ocenę. Ode mnie 3/10.

162/2020 (A)

162/2020 (A)

Jedna z nudniejszych książek tej autorki.

Jedna z nudniejszych książek tej autorki.

Małe pozytywistyczne cudeńko.

Małe pozytywistyczne cudeńko.

Jedno z dwojga – albo za dużo naczytałem się ostatnio nowel klasyków polskich i mam przesyt, albo nie podeszła mi Orzeszkowa. Kolejny przykład gloryfikowanej przez polskich pisarzy pracy u podstaw i szlachetnej postawy głównej bohaterki, ale jakoś tak przeczytałem to bez emocji. Nie twierdzę, że było to złe. Ale też nie było rewelacyjne. To już słabo oceniona przeze mnie „Siłaczka” wzbudziła we mnie więcej emocji niż „A…B…C…”

Chyba wolę jednak nowele Prusa lub Sienkiewicza. Zdecydowanie robią na mnie nieporównywalnie większe wrażenie.

Jedno z dwojga – albo za dużo naczytałem się ostatnio nowel klasyków polskich i mam przesyt, albo nie podeszła mi Orzeszkowa. Kolejny przykład gloryfikowanej przez polskich pisarzy pracy u podstaw i szlachetnej postawy głównej bohaterki, ale jakoś tak przeczytałem to bez emocji. Nie twierdzę, że było to złe. Ale też nie było rewelacyjne. To już słabo oceniona przeze mnie...