W styczniu 1953, Dick publikuje opowiadanie "Obrońcy". To ponura wizja przyszłości, w której ludzkość tłoczy się w podziemnych osadach, kryje się przed mającą szaleć na powierzchni wojną. Pointą opowiadania jest wyjście bohaterów na powierzchnię i odkrycie szytej grubymi nićmi mistyfikacji. Dickowi zawsze było po drodze z wiarą we wszelkie spiski, w ukrytą PRAWDZIWĄ wersję rzeczywistości, toteż po upływie jedenastu lat, w 1964 roku, wraca do tematu, wydając "Prawdę Półostateczną", będącą znacznym rozszerzeniem pomysłu z "Obrońców".

Tym razem czytelnik od razu ogląda świat z dwóch perspektyw - tej na- i pod-ziemnej, dobrze widzi wielki kontrast pomiędzy bohaterami, towarzyszy im podczas poznawania prawdy. I tak jak pierwowzór skupiał się na tym odkrywaniu mistyfikacji, tak rozwijająca go powieść w lwiej części toczy się na powierzchni, przedstawia polityczne przepychanki, odnośnie tego, jak z tym kłamstwem dalej sobie radzić. Dużo tu pytań o etykę władzy i polityki, o to, czy cel uświęca środki, o kształtującą obraz świata propagandę. Bardzo mnie się to podoba.

Znajdą się tu i słabsze elementy - kilka naciąganych, naiwnych motywów, kilka nieścisłości i zgrzytów... ale koniec końców wszystko to nieważne, ważna jest przecież ta historia rzeczywistości, która okazuje się być kłamstwem. I ci ludzie którzy nagle w odwróconym świecie funkcjonować muszą. To trochę taki portret Phila - przecież on zawsze podejrzewał, że z rzeczywistością coś jest nie tak...


PS - książkę wydano w Polsce dwa razy, za każdym razem z paskudną okładką. Czekam aż Rebis wyda ją ponownie, zasłużyła na to!

W styczniu 1953, Dick publikuje opowiadanie "Obrońcy". To ponura wizja przyszłości, w której ludzkość tłoczy się w podziemnych osadach, kryje się przed mającą szaleć na powierzchni wojną. Pointą opowiadania jest wyjście bohaterów na powierzchnię i odkrycie szytej grubymi nićmi mistyfikacji. Dickowi zawsze było po drodze z wiarą we wszelkie spiski, w ukrytą PRAWDZIWĄ wersję...