To nie jest książka dla każdego. Wybiega daleko poza koncertowe treści Jacka. Dość trudna, pozostawia człowieka z pewnym dyskomfortem i jednocześnie motywacją do zmian.

To nie jest książka dla każdego. Wybiega daleko poza koncertowe treści Jacka. Dość trudna, pozostawia człowieka z pewnym dyskomfortem i jednocześnie motywacją do zmian.

Kaczmarskiego dorobek doceniam, ale fanką nie jestem. Dlatego nie jestem też zaskoczona, że powieściowy świat mnie do siebie nie przekonał. Jakoś trudno mi było uwierzyć w bohtera, którego wszyscy w miasteczku chcą poznać, zaprzyjaźnić się (nawet Pizza Boy!),odkryć jego tajemnice, a kobiety oczywiście same mu wskakują do łóżka. I może to rozczarowanie głównym bohaterem przełożyło się na ogólne rozczarowanie powieścią. Chociaż moze właśnie tak wygląda życie w pełnej emigrantów Australii? Nie wiem, nie byłam. Powieśc ma ambicje być klasycznie ukształtowaną, wielowątkową powieścią z szerokim planem - mamy więc i wtręty polityczne (porachunki Polska - komunistyczna Rosja),podróż w przeszłość bohatera za sprawą pisanej przez niego książki, czy karytakturalne przedstawienie polonii w Australii. Otwarte zakończenie jest zaskakujące, ale jakoś nie zatęskniłam żeby dowiedzieć się więcej co stało się z bohaterami. Językowo chłodna, wręcz zimna (a rzecz dzieje się latem, którego zupełnie się w powieści nie czuje). Mocno intelektualna, bogata, ale nie pozbawiona niestety dłużyzn. Dla mnie najbardziej inetresujący był wątek Pizza Boy oraz babci i jej "trzech muszkieterów". Książka zawiera sceny przemocy (gwałty, strzelanina, moderstwo, polowanie),dlatego nie polcam osobom bardzo wrażliwym na takie treści. Polecam za to wielbicielom twórczości Kaczmarskiego jako ciekawostkę, choć mam wrażenie, że dziś autor takiej książki by już nie napisał. I mam wątpliwości czy chciałby też przeczytać.

Kaczmarskiego dorobek doceniam, ale fanką nie jestem. Dlatego nie jestem też zaskoczona, że powieściowy świat mnie do siebie nie przekonał. Jakoś trudno mi było uwierzyć w bohtera, którego wszyscy w miasteczku chcą poznać, zaprzyjaźnić się (nawet Pizza Boy!),odkryć jego tajemnice, a kobiety oczywiście same mu wskakują do łóżka. I może to rozczarowanie głównym bohaterem...

Perth i jego aglomeracja to najbardziej odizolowane miasto świata, a słońce świeci tam przez wiecej dni w roku, niż gdziekolwiek indziej. Jacek Kaczmarski mieszkał w tamtych stronach ze swoją rodziną we wczesnych latach 90-tych. To właśnie w miejscowości Two Rocks, gdzie usytuowany był dom Kaczmarskiego, najprawdopodobniej znajdowała się tytułowa plaża dla psów, choć wzdłuż całego wybrzeża Australii Zachodniej jest ich wiele.

W książce "Plaża dla psów" splatają się losy kilkunastu mieszkańców Perth o szeroko pojętym pochodzeniu europejskim oraz powiazanym z reżimami komunistycznymi. Autor wplata wątki o tym jak dotarli do Perth, przed czym uciekali, czego szukali, co ostatecznie znaleźli i jak dalej dźwigali swój bagaż doświadczeń. Powieść Kaczmarskiego można traktować jako pewnego rodzaju pamiątkę po czasach i ludziach lat 90-tych w Australii. Od tego czasu kraj ten zmienił swoją politykę imigracyjną.

"Plażę dla psów" czytałam na raty i to w bardzo rozległym przedziale czasowym. Okazała się nieco odmienna od znanej mi większości twórczości Jacka Kaczmarskiego, ale mimo wszystko to cząstka jego życia, która dopełnia całości.

Perth i jego aglomeracja to najbardziej odizolowane miasto świata, a słońce świeci tam przez wiecej dni w roku, niż gdziekolwiek indziej. Jacek Kaczmarski mieszkał w tamtych stronach ze swoją rodziną we wczesnych latach 90-tych. To właśnie w miejscowości Two Rocks, gdzie usytuowany był dom Kaczmarskiego, najprawdopodobniej znajdowała się tytułowa plaża dla psów, choć wzdłuż...

Jacek Kaczmarski – czołowy poeta mojej młodości. Pozwalał na wyrażanie sprzeciwu, wyrażanie buntu. I sama się sobie dziwię, że dopiero teraz spotykam się z twórczością prozatorską tego Autora. Powieść „Plaża dla psów” to zderzenie Jego wrażliwości z rzeczywistością tułaczą. Rzeczywistością, w której zamiast zrozumienia, wsparcia dominują nieufność, zazdrość a nawet wrogość. Rzeczywistością, w której próbuje się odnaleźć polska emigracja. Próbuje, ale czy rzeczywiście odnajduje się? Co stoi na przeszkodzie? Przeszłość narodowa czy przeszłość każdego z bohaterów tej powieści? Docenić należy zmysł obserwacji, trafność dobierania słów w opisie osób, miejsc, zdarzeń. I tą nieoczywistość, która była tak charakterystyczna dla całej twórczości Autora, pozwalająca każdemu z nas odczytać dany utwór po swojemu: „Pamiętaj, że wszystko co ważne, wydarza się na początku. Potem są już tylko następstwa, czyli prawdziwe życie”.

Jacek Kaczmarski – czołowy poeta mojej młodości. Pozwalał na wyrażanie sprzeciwu, wyrażanie buntu. I sama się sobie dziwię, że dopiero teraz spotykam się z twórczością prozatorską tego Autora. Powieść „Plaża dla psów” to zderzenie Jego wrażliwości z rzeczywistością tułaczą. Rzeczywistością, w której zamiast zrozumienia, wsparcia dominują nieufność, zazdrość a nawet wrogość....

Kaczmarskiego antologię znam na pamięć (dosłownie i z dystansem),dlatego to dla mnie wyjątkowa książka, bo czytałem ją z wrażeniem bardzo prywatnej znajomości autora, mimo że wydaje mi się że potrafiłbym go znosić maksymalnie tydzień - "zahaczyliśmy takoż o metafizykę, a potem to już żeśmy tylko pili."

Językiem polskim ten facet posługiwał się po mistrzowsku bezsprzeczne.

Kaczmarskiego antologię znam na pamięć (dosłownie i z dystansem),dlatego to dla mnie wyjątkowa książka, bo czytałem ją z wrażeniem bardzo prywatnej znajomości autora, mimo że wydaje mi się że potrafiłbym go znosić maksymalnie tydzień - "zahaczyliśmy takoż o metafizykę, a potem to już żeśmy tylko pili."

Językiem polskim ten facet posługiwał się po mistrzowsku...

Nie rozczarowała mnie ta książka, szczególnie że od dawna lubię twórczość Kaczmarskiego i z powodu młodzieńczej fascynacji jego biografię też dość dobrze znam i mam ogólnie o nim, jako o artyście, pewne wyobrażenie. Pod tym względem mnie nie zawiodła, chociaż tematyka obyczajowa nie jest do końca moja ulubiona. Ciekawe otwarte zakończenie. No i fajnie pisał o psiej psychologii, widać wielkiego fana i dobrego obserwatora czworonogów.

Nie rozczarowała mnie ta książka, szczególnie że od dawna lubię twórczość Kaczmarskiego i z powodu młodzieńczej fascynacji jego biografię też dość dobrze znam i mam ogólnie o nim, jako o artyście, pewne wyobrażenie. Pod tym względem mnie nie zawiodła, chociaż tematyka obyczajowa nie jest do końca moja ulubiona. Ciekawe otwarte zakończenie. No i fajnie pisał o psiej...

Zaznaczam, że książki nie skończyłem, bo tego się nie da czytać. Uwielbiam twórczość muzyczną Kaczmarskiego, ale ta książka jest tragiczna. Język używany przez autora... yyyyyyyy.... no nie. No po prostu k***a no nie.

Szczerze odradzam.

Zaznaczam, że książki nie skończyłem, bo tego się nie da czytać. Uwielbiam twórczość muzyczną Kaczmarskiego, ale ta książka jest tragiczna. Język używany przez autora... yyyyyyyy.... no nie. No po prostu k***a no nie.

Szczerze odradzam.

Powieść prozą :) najważniejszego poety mojej młodości. Spodziewałem się bardziej czegoś w stylu Doliny Issy, a dostałem mix Kasprowicza i Hemingwaya z obłąkanym zakończeniem. Zaskakująca książka. Nawet dla fana.
Warto, chociaż nie czyta się lekko.

Powieść prozą :) najważniejszego poety mojej młodości. Spodziewałem się bardziej czegoś w stylu Doliny Issy, a dostałem mix Kasprowicza i Hemingwaya z obłąkanym zakończeniem. Zaskakująca książka. Nawet dla fana.
Warto, chociaż nie czyta się lekko.

Jeśli spodziewamy się literackiego dzieła na miarę mistrzów gatunku- zawiedziemy się mocno.
Ale jeśli kochamy Jacka, jego twórczość, sposób pisania... Jeśli czasem potrzebujemy dostać na tacy prawdy niby oczywiste (a nie oszukujmy się, wszyscy tego potrzebujemy) to wówczas otwiera się przed nami 440 stron przygody. Podróży w nieznane.

Jeśli spodziewamy się literackiego dzieła na miarę mistrzów gatunku- zawiedziemy się mocno.
Ale jeśli kochamy Jacka, jego twórczość, sposób pisania... Jeśli czasem potrzebujemy dostać na tacy prawdy niby oczywiste (a nie oszukujmy się, wszyscy tego potrzebujemy) to wówczas otwiera się przed nami 440 stron przygody. Podróży w nieznane.

Na fali niesłabnącej od lat fascynacji twórczością Kaczmarskiego po raz pierwszy sięgnąłem po jedno z jego dokonań prozatorskich i nie zawiodłem się. Mamy tu, jak to często bywało w wierszach J.K - "Opowieść pewnego emigranta". Na poły autobiograficzną historię o tym, że człowiek nigdy nie jest w stanie całkowicie uciec od własnej przeszłości, być człowiekiem żyjącym li tylko w tym, co tu i teraz, choćby nawet uciekł na same antypody świata. W "Plaży dla psów" wyczuwalna jest charakterystyczna dla Kaczmarskiego wrażliwość na słowo, maestria frazy. Kaczmarski jako prozaik może budzić uznanie misternie skonstruowaną intrygą fabularną i wyraziście narysowanymi postaciami. To bardzo udana proza, zważywszy na fakt, że poeci najczęściej bywają niezbyt łatwymi w odbiorze prozaikami.

Na fali niesłabnącej od lat fascynacji twórczością Kaczmarskiego po raz pierwszy sięgnąłem po jedno z jego dokonań prozatorskich i nie zawiodłem się. Mamy tu, jak to często bywało w wierszach J.K - "Opowieść pewnego emigranta". Na poły autobiograficzną historię o tym, że człowiek nigdy nie jest w stanie całkowicie uciec od własnej przeszłości, być człowiekiem żyjącym li...