„(...) jeśli zetrzemy się jutro, żaden z nas nie zdecyduje o zwycięstwie. Jesteśmy bliźniaczymi synami Fortuny. Kto wie, który z nas będzie górą?”

To powieść historyczna, która obejmuje bardzo szeroki okres, bo całą II Wojnę Punicką – od oblężenia Saguntu aż do bitwy pod Zamą. Akcja toczy się w Hiszpanii, w Italii oraz w Afryce. Co ciekawe – jest to powieść pisana, głównie, z punktu widzenia Kartagińczyków, a postać Hannibala jest najważniejsza – jego myśli i jego decyzje, przysłaniały innych bohaterów historycznych, tj. jego braci i siostry, Scypiona czy Masynissę.

Na tle wydarzeń historycznych, obserwowałam także, z dużym zainteresowaniem, losy kilku bohaterów fikcyjnych tj. Imka – młodego Kartagińczyka, Tussela – młodego Numidyjczyka, Ariadny – młodej Greczynki i Sylenosa – pisarza na usługach Hannibala. Ich losy, wpisane w machinę wojenną, były poruszające. Czasami tylko – przeskoki z postaci do postaci były zbyt gwałtowne, lub też przerywniki między losami bohaterów, trwały zbyt długo.

Powieść bardzo szczegółowo, obiektywnie i dość wiernie opisywała historię. Jednak, z uśmiechem, zastanawiałam się nad niektórymi zmianami np. postać Hannona. Z niewiadomego powodu, autor opisał go jako TRZECIEGO brata Hannibala, podczas gdy Hannibal miał dwóch braci –Magona i Hazdrubala. Tak, jakby autor pomyślał: potrzebny mi czwarty mężczyzna z rodu Barkidów:) Albo z niewiadomego powodu zabrał brata Publiuszowi - czyniąc go jedynakiem:) Nie lubię takich zmian. Albo - niewolnictwo i krzyżowanie – to były "wynalazki" Kartagińczyków – Rzymianie dopiero po wojach punickich je przejęli. Czasami raziła mnie też stylizacja i zwroty potoczne, używane obecnie, w rozmowach bohaterów.

Zupełnie inaczej natomiast, widzę takie wariacje historyczne, jak np. opis spotkania Hannibala i Scypiona, przed bitwą pod Zamą. Jest to fikcja – bo Scypion i Hannibal raczej nigdy się nie spotkali – ale miło jest wyobrazić sobie, choć jeden moment ich rozmowy – gdy naprzeciwko siebie stanęli dwaj wielcy wrogowie, dwaj świetni dowódcy i dwaj godni siebie przeciwnicy. Albo – rozmowa Scypiona z Masynissą - to mistrzowskie przekonywanie Scypiona i zagranie kartą władzy było cudowne.

Doceniam autora za to, że pokazał okrucieństwo wojny, które przysłaniało całe bohaterstwo czy honor, czy jakiekolwiek ideały. I lubię też opisy zdumienia Rzymian – którzy, początkowo, nie docenili przeciwnika – by z tym większym przerażeniem, ponosić klęska za klęską.

I tak sobie myślę – jak inaczej potoczyłyby się losy świata – gdyby to Kartagina zwyciężyła Rzym. Szala zwycięstwa chwiała się na obie strony:)

„(...) jeśli zetrzemy się jutro, żaden z nas nie zdecyduje o zwycięstwie. Jesteśmy bliźniaczymi synami Fortuny. Kto wie, który z nas będzie górą?”

To powieść historyczna, która obejmuje bardzo szeroki okres, bo całą II Wojnę Punicką – od oblężenia Saguntu aż do bitwy pod Zamą. Akcja toczy się w Hiszpanii, w Italii oraz w Afryce. Co ciekawe – jest to powieść pisana,...