Żałuję, że pan Fforde nie przyjął się na Polskim rynku...jeśli ktoś lubi zabawę literaturą i jej motywami - koniecznie!

Żałuję, że pan Fforde nie przyjął się na Polskim rynku...jeśli ktoś lubi zabawę literaturą i jej motywami - koniecznie!

Swietna rozrywka

Swietna rozrywka

Agentka Thurstday Next pracuje jako detektyw literacki i tropi literackie zbrodnie - podróby rękopisów, przypisanie autorstwa, zmiana bohaterów... Pewnego dnia ktoś kradnie supercenny rękopis "Martina Chuzzlewita" autorstwa Dickensa. Thurstday zostaje do tego wezwana, ponieważ podejrzewa się, że zna sprawcę... I rzeczywiście! to jej były profesor z uniwersytetu, który potrafi zmieniać postać, wpływać na ludzi i nie rejestruje się na taśmie. Agentka podejmuje akcję, której początek idzie bardzo źle. Zostaje ranna, nikt jej nie wierzy w przebieg wydarzeń... Dlatego podejmuje prawie że samodzielne śledztwo, w którego toku dzieje się jeszcze więcej niesamowitych rzeczy, a wszystko staje się sprawą osobistą.
Ciężko mi jest oceniać tę książkę. Poleciła mi ją koleżanka i w sumie rozumiem to polecenie - lektura pełna jest inteligentnego humoru oraz aluzji literackich i politycznych. Jest tam też nieco fantastyki w tym stylu, który lubię, ale... No właśnie. Więcej jest tam fantastyki w stylu science fiction - wiele rzeczy autor próbuje tłumaczyć naukowo, co mi mocno spowalniało czytanie. Za dużo jest tam też polityki - tłem wszystkiego jest wojna na Krymie, której Next jest weteranką. Wokół tego krąży jej życie prywatne (były facet i brat),zawodowe i pośrednie. W każdym rozdziale jest jakieś nawiązanie do tej wojny, właściwie okazuje się, że główna intryga ma z nią bardzo wiele wspólnego. Akcja dzieje się w latach '80 XX wieku, więc też nie jest to okres szczególnie dla mnie interesujący - już nie fantastyczno-mroczne klimaty, a jeszcze nie nowoczesność. Z tego też powodu pewnie pojawiają się słowa, których zrozumienie sprawiało mi trudność (jak "rep").
Dużym plusem jest na pewno zabawa literaturą. Zabawny był wątek dotyczący autorstwa sztuk Szekspira i bardzo podobało mi się przenikanie światów powieściowych z rzeczywistym. I to że przez zmianę w rękopisie czy jakimś wydaniu można było zmieć całą fabułę.
Szkoda mi nieco polskiego tytułu, bo człowiek cały czas czeka na tę Jane E., która właściwie pojawia się dopiero w drugiej połowie książki i nie wydaje mi się tam najważniejsza...
Na pewno czas na lekturę nie był czasem zmarnowanym, ale nie czuję wielkiego żalu, że dorobek autora nie został w całości przetłumaczony na polski.

Agentka Thurstday Next pracuje jako detektyw literacki i tropi literackie zbrodnie - podróby rękopisów, przypisanie autorstwa, zmiana bohaterów... Pewnego dnia ktoś kradnie supercenny rękopis "Martina Chuzzlewita" autorstwa Dickensa. Thurstday zostaje do tego wezwana, ponieważ podejrzewa się, że zna sprawcę... I rzeczywiście! to jej były profesor z uniwersytetu, który...

Jasper Fforde na swoim profilu instagramowym napisał m. in. "Writes a bit", czyli pisze trochę. Szkoda, że trochę. Na książkę "Porwanie Jane E." trafiłam przez przypadek po lekturze artykułu na tymże portalu, czyli Lubimyczytać.pl, a dotyczącym bohaterów literackich, którzy pojawili się w powieściach innych pisarzy. Jako wielbicielka sióstr Brontë i zwolenniczka teorii, że wszystkie powieści napisała jednak Charlotte (tutaj polecam książkę Eryka Ostrowskiego "Charlotte Brontë i jej siostry śpiące"),jestem zdziwiona, że wpisując tę książkę do bibliotecznego inwentarza w 2005 r. nie zwróciłam na nią uwagi! Być może odstraszyła mnie dziwna okładka, może świat niczym z sf, a może jeszcze nie byłam gotowa na przeczytanie tej powieści. Minęło piętnaście lat i przeczytałam niesamowitą, rewelacyjną powieść "Porwanie Jane E.", która jest udanym mariażem książek typu science-fiction, kryminału, romansu, powieści przygodowych i komediowych. I jeszcze jest to książka o książkach i to tych z literatury angielskiej. Dla mnie cudowne! To właśnie jest przywilej powieściopisarza, że może tworzyć swoje wyimaginowane światy, umieszczać w nich bohaterów, jakich tylko chce i mieszać w treści utworów od lat funkcjonujących w świecie literackim. Któż z nas nie chciałby wniknąć w świat swojej ulubionej powieści i pogawędzić trochę z jej bohaterami? A już najpiękniejsza jest w książce scena, gdy publiczność sama odgrywa sztukę Shakespeare'a, oj chciałabym uczestniczyć w takim przedstawieniu! W książce dużo się dzieje m.in. giną ludzie, giną lub zostają porwani bohaterowie literaccy, są pościgi, osobiste perypetie głownej bohaterki, dziwne urządzenia, a to wszystko opisane jest naprawdę dobrze. I wszystko dobrze się kończy. Książka niby lekka, łatwa i przyjemna, ale nie taka, że po jej zamknięciu o niej zapominamy. Nie sposób zapomnieć powieści Jaspera Fforde. Szkoda tylko, że z cyklu ośmiu książek o Thursday Next zostały przetłumaczone na język polski tylko dwie. No cóż, to nie pierwszy cykl, za który zabierają się polskie wydawnictwa i kończą na kilku książkach, a czytelnicy muszą obejść się smakiem. Pozostaje jeszcze czytanie w oryginale.

Jasper Fforde na swoim profilu instagramowym napisał m. in. "Writes a bit", czyli pisze trochę. Szkoda, że trochę. Na książkę "Porwanie Jane E." trafiłam przez przypadek po lekturze artykułu na tymże portalu, czyli Lubimyczytać.pl, a dotyczącym bohaterów literackich, którzy pojawili się w powieściach innych pisarzy. Jako wielbicielka sióstr Brontë i zwolenniczka teorii, że...

No cóż, czytanie "Jane Eyre" już nigdy nie będzie takie samo. Przy scenie gaszenia przez Jane ognia uśmiechnęła się. Kiedy słyszy wołający ją głos, to samo. Szalony świat, w którym literatura nie tylko jest ważna, ale jest sprawą życia lub śmierci. Przezabawne.

No cóż, czytanie "Jane Eyre" już nigdy nie będzie takie samo. Przy scenie gaszenia przez Jane ognia uśmiechnęła się. Kiedy słyszy wołający ją głos, to samo. Szalony świat, w którym literatura nie tylko jest ważna, ale jest sprawą życia lub śmierci. Przezabawne.

Wciągające fantasy o alternatywnym świecie gdzie dodo nie wyginęły, a historia potoczyła się całkiem inaczej. Autora bardzo drobiazgowo przemyślał świat który nam przedstawia. Sporo w tej historii żartów i zaskakujących zwrotów akcji. Głównej bohaterce przyjdzie zmierzyć się z naprawdę poplątana zagadka, a na domiar złego jej życie osobiste do najprostszych też nie należy. Autor miesza znane triki oraz schematy i daje czytelnikowi coś naprawdę niesamowitego.

Wciągające fantasy o alternatywnym świecie gdzie dodo nie wyginęły, a historia potoczyła się całkiem inaczej. Autora bardzo drobiazgowo przemyślał świat który nam przedstawia. Sporo w tej historii żartów i zaskakujących zwrotów akcji. Głównej bohaterce przyjdzie zmierzyć się z naprawdę poplątana zagadka, a na domiar złego jej życie osobiste do najprostszych też nie należy....

Nie wiem co pali lub zażywa autor ale używki te pozwalają mu na odjazdowe postrzeganie świata. Na tyle, że mimo tego iż dzieciństwo zakończyłem 45 lat temu - przeczytałem nawet jego książki dla starszej młodzieży (Ostatni smokobójca...). Czegoś brakuje w tłumaczeniu na język polski - być może takiego samego wariactwa i czucia angielskiej literatury klasycznej. Ale co najmniej do połowy książka jest świetna. Jest to fantastyka o historii alternatywnej, niecodzienna - klasyczne dzieła literackie są obiektami pop kultury, z ciekawymi bohaterami. I chyba celowo, tak jednowymiarowymi jakby wyszli ze starej powieści. Polecam, rzadka i dziwna książka.

Nie wiem co pali lub zażywa autor ale używki te pozwalają mu na odjazdowe postrzeganie świata. Na tyle, że mimo tego iż dzieciństwo zakończyłem 45 lat temu - przeczytałem nawet jego książki dla starszej młodzieży (Ostatni smokobójca...). Czegoś brakuje w tłumaczeniu na język polski - być może takiego samego wariactwa i czucia angielskiej literatury klasycznej. Ale co...

Bardzo ciekawy świat przedstawiony, chociaż sama fabuła jakoś mnie nie wciągnęła.

Bardzo ciekawy świat przedstawiony, chociaż sama fabuła jakoś mnie nie wciągnęła.

Jeśli kochasz literaturę to pokochasz też serię o Thursday Next!

Fforde stworzył świat, w którym literatura jest dla ludzi jak religia - fani poszczególnych pisarzy chodzą od drzwi do drzwi głosząc radosną nowinę o autorstwie ich ukochanych autorów znanych dzieł, mylnie przypisywanych komuś innemu, na ulicach stoją automaty deklamujące sztuki Szekspira, a prawdziwi złoczyńcy chcąc atakować najcenniejsze skarby ludzkości uderzają właśnie w dzieła literackie. Nic też dziwnego, że w tym świecie istnieje specjalna jednostka służb specjalnych zajmująca się ochroną literatury i ściganiem przestępstw literackich. Nie jest to jednak jedyna nietypowa jednostka, z jaką dane nam jest się spotkać w tej książce. Przykładowo ChronoStraż zajmuje się zaburzeniami czasu, a OS-17 zwalcza wampiry i wilkołaki...

Poza "mokrym snem pisarza" jak określa tę wizję alternatywnej rzeczywistości mój Małżonek, Fforde daje nam coś więcej. Kreuje świat, który pachnie lekko Pratchettem, ale mimo wszystko jest mniej absurdalny. Porusza tematy wojny i bezwzględnego przemysłu zbrojeniowego, przyjaźni, miłości i przebaczenia. Główny złoczyńca trochę przypomina Jokera w swoim czystym, niezmąconym zamiłowaniu do chaosu i czynienia zła dla samej przyjemności czynienia zła, bez żadnych dodatkowych motywów, takich jak zemsta, czy chciwość.

Do tego Autor w sposób absolutnie rewelacyjny bawi się językiem i powieściami - czasem w powietrzu unosi się zbyt wiele wielkich liter albo apostrofów, a znane utwory okazują się czasem zmieniać swoją treść.

Wiele żartów jest zrozumiałych tylko dla osób znających język angielski, ponieważ są one w zasadzie nieprzetłumaczalne, a wydawca nie wysilił się na dodatkowe przypisy, które pomogłyby w zrozumieniu żartów dla nieanglojęzycznych czytelników. Przypuszczam, że czytanie Fforde'a w oryginale to jeszcze większa frajda.

Jak sam tytuł książki wskazuje dla jej pełnego odbioru konieczna jest znajomość "Dziwnych losów Jane Eyre" Charlotte Bronte, bez tego ani rusz.

Polecam gorąco wszystkim miłośnikom świata literatury, a zwłaszcza miłośnikom Jane Eyre!

Jeśli kochasz literaturę to pokochasz też serię o Thursday Next!

Fforde stworzył świat, w którym literatura jest dla ludzi jak religia - fani poszczególnych pisarzy chodzą od drzwi do drzwi głosząc radosną nowinę o autorstwie ich ukochanych autorów znanych dzieł, mylnie przypisywanych komuś innemu, na ulicach stoją automaty deklamujące sztuki Szekspira, a prawdziwi...

Nie mogłam w nią 'wejść'.

Nie mogłam w nią 'wejść'.