Tak wygląda mój egzemplarz książki Frankl'a po przeczytaniu: notatki na marginesach, setki podkreślonych słów. Nawet nie wiem za bardzo co mam teraz napisać, w jaką refleksję zamknąć moje uczucia. Może takie, że moje serce już dawno przeczuwało, że sensem mojego istnienia jest miłość. Że szukanie prawdy, dobra i piękna w ludziach i świecie, przyrodzie i kulturze jest głęboką potrzebą mojego serca. I to, że nawet cierpienie, któremu nada się sens wznosi człowieka ponad jego ludzkie ograniczenia. Jestem bardzo wzruszona po tej lekturze. Gdzie okładka- piękny ptak, który przysiadł na moment na drucie kolczastym obozu koncentracyjnego to symbol i zaledwie przeczucie tego, z jaką opowieścią będziemy mieć do czynienia. Holocaust jest tu tylko najbardziej znamiennym początkiem drogi do samego siebie. A każdy ma inną drogę do przejścia. Nie uciekniemy przed żadnym z kamieni, a i niejedna tęcza może nas ominąć, jeśli sobie na to pozwolimy.
Autor podkreśla wagę własnej odpowiedzialności za życie nasze i bliskich, ogromną rolę poczucia humoru i auto dystansu.
Życie jest nam dane po coś, a nasze myśli są naszą siłą.
Bardzo się cieszę, że mogłam odkryć tę książkę i poznać dokładniej zasady logoterapii, którą przecież, wcale jej nie znając, stosowałam we własnym życiu. Oprócz ogromnej wrażliwości, którą dostałam od losu, mam syna, który zmienił mnie w innego człowieka. Wojownika, który przestał uciekać przed tym, czego się obawiał.

Wszystkim serdecznie polecam, by nie tylko przeczytali, by kupili sobie tę książkę i wracali do niej jak najczęściej, po to, by móc zmienić swój los na lepszy.

Tak wygląda mój egzemplarz książki Frankl'a po przeczytaniu: notatki na marginesach, setki podkreślonych słów. Nawet nie wiem za bardzo co mam teraz napisać, w jaką refleksję zamknąć moje uczucia. Może takie, że moje serce już dawno przeczuwało, że sensem mojego istnienia jest miłość. Że szukanie prawdy, dobra i piękna w ludziach i świecie, przyrodzie i kulturze jest...