,,Sonety krymskie" Adama Mickiewicza ukazały się podczas okresu rosyjskiego w 1823 roku. Swoją zawartością i przeżyciami wewnętrznymi bohatera prezentują niewyobrażalnie magiczny świat. Prawdziwie można zafascynować się, czując własną duszę, która pragnie wyrwać się ze szponów ciała i pognać nad te akermańskie stepy. Cel jest bardzo prosty: zatracić się w tym orientalnym i bardzo oryginalnym świecie, kawałku Ziemi...
Zachwyca i imponuje wszystko. Przede wszystkim interesujące jest pióro autora i takie przeświadczenie, które samo nasuwa się podczas czytania tego cyklu osiemnastu sonetów. Otóż widoczny jest obraz bohatera utażsamiajcego się z pojedynczą osoba, zrównującą się do postaci autora! To wspólne przeżywanie ma bardzo wiele twarzy, które są możliwe do poznanie, lecz po głębszej lekturze i dokładnej analizie. Do tej poezji przenika kultura miejsca, w jakim znajduje się poeta. Uwydatnia się przede wszystkim religia i przyroda. Jest to motyw wyobraźni kreacyjnej, w której zachodzą ciekawe zabiegi. Przyroda staje się miejscem cudu natury. Zauważamy przesycenie i nadmiar ,,kwiecia". Takie projekty mają na celu jak najlepsze przytoczenie czytelnikowi tego, co widzi poeta, ale przede wszystkim co czuje. Adam Mickiewicz piszcząc sonety miał świadomość, że tworzy nową wizję świata. Wizję świata romantycznego. W geście przekory pisze zatem sonety na pohybel oświeceniowych, przyszłościowych zapatrywań - szczególnie w wymiarze kultury pisanej.
Sonety Mickiewicza są niewyobrażalnie spójnym dziełem, w którym my sami odnajdziemy wiele motywów. Motywów do ponownych rozpatrzeń i odniesień we własnej duszy. Motywów głębi, których tutaj nie brakuje. Odkrywajmy!
Wydanie posiadam w wersji jubileuszowej.

,,Sonety krymskie" Adama Mickiewicza ukazały się podczas okresu rosyjskiego w 1823 roku. Swoją zawartością i przeżyciami wewnętrznymi bohatera prezentują niewyobrażalnie magiczny świat. Prawdziwie można zafascynować się, czując własną duszę, która pragnie wyrwać się ze szponów ciała i pognać nad te akermańskie stepy. Cel jest bardzo prosty: zatracić się w tym orientalnym i...