Wędrówka bośniackiego kota Murriego jest w powieści pretekstem do snucia refleksji na temat podróżowania, szukania swojego miejsca w świecie, pasji i życiowych konieczności.

Podróżują tu i ludzie, i zwierzęta, i duchy. Przemieszczanie się dla jednych jest wyborem i przyjemnością (np. dla latającego samolotami szejka), dla innych - smutną ucieczką, pełną żalu i niebezpieczeństw (np. Żydzi opuszczający ogarnięte walkami Sarajewo, których wędrówka przypomina biblijne wyprowadzenie Izraelitów z Egiptu, mimo iż nie chcą opuszczać swoich domów i sklepów).

W książce Bojaszowa cały świat jest w ciągłym ruchu. Kręci się Ziemia, wirują inne planety, ludzie uciekają przed pociskami i zdeprawowanymi bandami w kraju opanowanym przez wojnę, nad nimi zaś unoszą się widziane tylko przez zwierzęta dobre i złe duchy...
Po Europie plącze się zblazowany tytułowy kot, w morzach pływają kaszaloty, które rozprawiają się z chciwymi ludźmi, kierowca-uciekinier wciąż marzy o domu, z którego nie chciałby wychodzić, a owładnięty manią zdobycia stromej skały bogacz nie zamierza pogodzić się ze ograniczającym go kalectwem...

Wędrówka w powieści ma różne oblicza. Jednych prowadzi ku szczęściu, innych ku zgubie, dla jeszcze innych jest ciągłym poszukiwaniem i radością samą w sobie...

Na pytanie, jakim wędrowcem jestem ja, każdy czytelnik musi sam sobie odpowiedzieć.

Wędrówka bośniackiego kota Murriego jest w powieści pretekstem do snucia refleksji na temat podróżowania, szukania swojego miejsca w świecie, pasji i życiowych konieczności.

Podróżują tu i ludzie, i zwierzęta, i duchy. Przemieszczanie się dla jednych jest wyborem i przyjemnością (np. dla latającego samolotami szejka), dla innych - smutną ucieczką, pełną żalu i...