''Własnie to uwielbiam w czytaniu - w każdej książce odkrywam jakis drobiazg, który skłania do przeczytania następnej pozycji, a tam znowu jest cos, co prowadzi do kolejnej. I tak w postępie geometrycznym - bez końca i żadnej innej motywacji prócz czystej przyjemnosci''- to słowa Juliet Ashton, głównej bohaterki ''Stowarzyszenia...''. Podobne czyta się tę książkę. Napisano ją w formie listów, a każdy z nich sprawia, że rosnie apetyt czytelnika na przeczytanie kolejnego, i następnego, aż do końca. Niemal każdy list to osobna historia, zabawna anegdota lub tragiczne wspomnienie.

Jest rok 1946; tylko co zakończyła się II wojna swiatowa. Młoda pisarka, Juliet Ashton, poszukuje własnie tematu na nową książkę. Przypadkiem kontaktuje się z nią Dawsey Adams, jeden z mieszkańców wyspy Guernsey i członek tytułowego Stowarzyszenia Miłosników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek. Zaintrygowana Juliet kontynuuje korespondencję z nieznajomym, a po pewnym czasie do wymiany listów dołączają także inni członkowie Stowarzyszenia. Wbrew pozorom, dyskusje nie toczą się jedynie na tematy literackie, ale dotykają wszystkich dziedzin życia - tego życia, które mieszkańcy Guernsey przez ostatnie pięć lat pędzili pod niemiecką okupacją.

W obliczu wojny, okupacji, głodu, ciągłego strachu i niedoboru praktycznie wszystkiego wydawać by się mogło, że poczucie humoru umiera, a przynajmniej w dobrym tonie byłoby, gdyby zanikło. Tymczasem mieszkańcy Guernsey nie dają sobie odebrać pogody ducha, serdecznosci ani optymizmu. Choć w ich opowiesciach nie brakuje strasznych relacji z pobytu w obozie koncentracyjnym, utraty bliskich, niepewnosci i tęsknoty, mnóstwo tu także historii zabawnych, udowadniających, że pomysłowosć i humor potrafią uratować niejedną sytuację. Już same okolicznosci powstania Stowarzyszenia są przezabawne, a wraz z poznawaniem losów kolejnych bohaterów książki czytelnik będzie się usmiechał coraz częsciej.

Przewijająca się przez opowiesci wszystkich bohaterów historia losów Elizabeth McKenna, założycielki Stowarzyszenia, jest jednym z motywów przewodnich książki. Odważna kobieta, wysłana przez Niemców do obozu pracy za ukrywanie przymusowego robotnika z Polski, a jednoczesnie matka dziecka niemieckiego żołnierza, choć fizycznie nieobecna, niebywale inspiruje Juliet. Pomimo zawirowań w życiu prywatnym (za sprawą pewnego przystojnego Amerykanina), pisarka decyduje się pojechać na Guernsey i osobiscie poznać swych korespondentów, z którymi poprzez dziesiątki listów zdążyła się już serdecznie zaprzyjaźnić. Na wyspie Juliet zatrzymuje się w domu należącym do Elizabeth i odkrywa coraz więcej faktów o tej niezwykłej kobiecie.

''Stowarzyszenie...'' to książka, po którą warto sięgnąć z wielu powodów. Niecodzienna forma, w jakiej została napisana, być może zainspiruje czytelnika do sięgnięcia po pióro i papeterię (czy ktos w ogóle jeszcze pamięta to słowo?). Fabuła książki zaintryguje, rozbawi, czasem może sprawi, że zwilgotnieją oczy. Ciepły i bezpretensjonalny język uprzyjemni lekturę, a barwnie odmalowane miejsca i wydarzenia pobudzą wyobraźnię.

Czy Juliet napisze swój wymarzony bestseller? Jak rozwiążą się jej kłopoty sercowe? Czy Elizabeth wróci z obozu do swych przyjaciół i córeczki? No i co wspólnego ze stowarzyszeniem literackim może mieć placek z kartoflanych obierek? Każda kolejna strona tej książki przybliży Cię do poznania odpowiedzi.

''Własnie to uwielbiam w czytaniu - w każdej książce odkrywam jakis drobiazg, który skłania do przeczytania następnej pozycji, a tam znowu jest cos, co prowadzi do kolejnej. I tak w postępie geometrycznym - bez końca i żadnej innej motywacji prócz czystej przyjemnosci''- to słowa Juliet Ashton, głównej bohaterki ''Stowarzyszenia...''. Podobne czyta się tę książkę. Napisano...